(អត្ថបទចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ 
07-05-2014, 
8:34 pm)
07-05-2014, 8:34 pm)មណ្ឌលគិរី៖ប្រភេទឈើប្រណិតៗជាច្រើន ត្រូវបានកាប់បំផ្លាញ និងតំរៀបជាគំនរក្នុងព្រៃ សហគមន៍ភូមិពូគង់ ស្រុកកែវសីមា ខេត្តមណ្ឌលគិរី។ វាមិនត្រឹមតែកំពុងបំផ្លាញធម្មជាតិតែ ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែសកម្មភាពនេះ ក៏កំពុងបំផ្លាញឆ្នាំងបាយរបស់ជនជាតិព្នងជាង៦០គ្រួសារ ក្នុងភូមិពូគង់ ស្រុកកែវសីមា ខេត្តមណ្ឌលគិរីផងដែរ។
ពូគង់គឺជាឈ្មោះភូមិមួយ ដែលស្ថិតក្នុងឃុំស្រែព្រះ ស្រុកកែវសីមា ខេត្តមណ្ឌលគិរី។ ភូមិពូគង់ មានប្រជាពលរដ្ឋចំនួន៦៧គ្រួសារ ដែលសុទ្ធសឹងជាជនជាតិភាគតិចព្នង និងស្ទៀង។ ប្រជា ពលរដ្ឋក្នុងភូមិពូគង់ពឹងអាស្រ័យផល លើរបរដួសជ័រទឹក បោចវ៍ល្លិ បាញ់សត្វ ជីកឫសឈើ ក្នុងព្រៃជាដើម។ សព្វថ្ងៃ ទីតាំងនេះ កំពុងរងការកាប់ព្រៃឈើយ៉ាងគក្រឹកគក្រែងពីសំណាក់ឈ្មួញ និង ក្រុមហ៊ុន ដែលវិនិយោគលើដីសម្បទានក្បែរព្រៃសហគមន៍ជនជាតិ។
អ្នកភូមិពូគង់និយាយថា ជនអនាមិក ប្រដាប់ដោយអាវុធ និងមានអាជ្ញាធរ ជាអ្នកបើកដៃ ទើបធ្វើឲ្យឈើច្បោះជ័រពួកគេ ត្រូវបានបំផ្លាញ។ ជនជាតិព្នង សំដែងការខកចិត្តចំពោះអាជ្ញាធរ ខណៈដែលពួកគេនាំគ្នាការពារ តែអាជ្ញាធរបែរជាឃុបឃិតនឹងក្រុមហ៊ុន កាប់ព្រៃឈើ ដែលជាឆ្នាំងបាយដ៏សំខាន់របស់អ្នកភូមិយ៉ាងដូច្នេះ។
ឈើប្រណិត ដែលមានមុខកាត់តូច ធំ មានវាយលេខសំគាល់ និងខ្លះដួលរៀបដល់ដី ត្រូវគេ ចូលកាប់អនាធិបតេយ្យ ក្នុងព្រៃសហគមន៍ភូមិពូគង់។ យោងតាមការឃ្លាំមើលរបស់ប្រជាពល រដ្ឋ ឈើទាំងនេះ បានដឹកចេញពីព្រៃទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ដោយមិនញញើតពីប្រជាពលរដ្ឋជា ម្ចាស់នោះទេ។
អង្គុយលើកំណាត់ឈើចាស់ ដែលគេដាក់ជាកន្លែងសម្រាប់អង្គុយលេងមុខផ្ទះ លោក វណ្ណា ខ្វើក តំណាងសហគមន៍ដីធ្លីភូមិពូគង់ និយាយថា មួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ អ្នកភូមិចាប់ បានអ្នកកាប់ឈើជាច្រើននាក់ ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវបានលោះចេញវិញបន្ទាប់ពីបង់លុយឲ្យអាជ្ញាធរ ។ បុរសជន ជាតិព្នងរូបនេះ មិនខ្លាចនឹងលាតត្រដាងបញ្ហាសហគមន៍ប្រាប់ដល់អ្នកកាសែតឲ្យបានដឹង នោះទេ។ លោកថា ការល្បាតព្រៃរបស់អ្នកភូមិ ហាក់មិនមានប្រសិទ្ធិភាពទេ ខណៈដែលអាជ្ញាធរ បើកដៃនិងឃុបឃិតគ្នានឹងឈ្មួញ ទាំងថ្ងៃទាំងយប់ ចូលទន្ទ្រាញព្រៃសហគមន៍។
លោក វណ្ណា ខ្វើក រៀបរាប់បន្ថែមថា៖« រាល់ថ្ងៃចាប់ហើយកាន់តែមក។ យើងចាប់មនុស្ស មនុស្សនៅតែចេញ ចាប់ម៉ាស៊ីន ម៉ាស៊ីននៅតែ ចេញ ចឹងបានថា ច្បាប់អត់មានប្រសិទ្ធិភាពទេ។ ខ្ញុំថាមានតែរដ្ឋាភិបាលទេ ដែលអាចទប់ស្កាត់បាន បើពលរដ្ឋទៅធ្វើ មានតែគេគុំប្រជាពលរដ្ឋទេ»។
បញ្ហានេះមិនមែនជារឿងថ្មីទេ ជារួមវាបានចាប់ផ្តើមតាំងពីឆ្នាំ២០១២ ក្រោយពីមានការកាប់ ឈើច្បោះជ័ររបស់ជនជាតិ។ ចំណែកអាជ្ញាធរវិញ ជារឿយៗតែងដើរតួសម្របសម្រួល រវាង អ្នកភូមិ និងក្រុមឈ្មួញ ឫជាមួយក្រុមហ៊ុនជាដើម។ បើតាមការបញ្ជាក់ពីប្រជាពលរដ្ឋ អាជ្ញាធរ មិនបានតវ៉ាការពារដីព្រៃពួកគេទេ តែគេតវ៉ាឲ្យអ្នកភូមិប្រគល់ដីទៅឲ្យក្រុមហ៊ុនទៅវិញ។ កត្តា នេះហើយ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកខ្លះ លែងទុកចិត្តអាជ្ញាធរ និងស្អប់ខ្ពើមពួកគេកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ។
លោក វណ្ណា ខ្វើក ដែលមានសម្បុរស្រអែម រាងល្អិតបន្តិច បានសម្តែងទឹករៀងខឹង នៅពេលនិទានដល់អ្នកកាប់ព្រៃរបស់អ្នកភូមិ។ លោកថា ភាគច្រើនអ្នកដែលចូលកាប់ឈើ ហើយត្រូវអ្នកភូមិចាប់បានសុទ្ធជាអ្នកមកពីស្រុកក្រៅ មិនមែនអ្នកមូលដ្ឋាននោះទេ។ មានខ្លះមកពីខេត្តកំពង់ស្ពឺ ព្រៃវែង កំពង់ចាមជាដើម ពួកគេកាប់ឈើលក់ឲ្យក្រុមហ៊ុន។
ក្រុមហ៊ុន ប៊ិញ ហឿក ក្រចេះរ៉ាប៊ី១ របស់វៀតណាម បានទទួលសិទ្ធិពីរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា លើដី សម្បទានសេដ្ឋកិច្ចរយៈពេល៧០ឆ្នាំ ចំនួន៨,៩២៥ ហិកតា ក្នុងស្រុកកែវសីមា ខេត្តមណ្ឌលគិរី សម្រាប់ អភិវឌ្ឍន៍លើដំណាំកៅស៊ូ។ សកម្មភាពកាប់ព្រៃរបស់អ្នកភូមិពូគង់ មានសកម្មភាពខ្លាំងក្លាតាំងពីឆ្នាំ២០១២មក បន្ទាប់ពីក្រុមហ៊ុន បានផ្តើមការសម្អាតព្រៃ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកភូមិមមាញឹកក្នុងការការពារព្រៃពួកគេ។
អ្នកភូមិ
ពូគង់ ដែលជាជនជាតិព្នង អះអាងថា ព្រៃសហគមន៍ប្រមាណ១០គីឡូម៉ែត្រ៤ជ្រុង
ត្រូវ ក្រុមហ៊ុន ប៊ិញ ហឿក រំលោភ និងចូលកាប់ព្រៃ ដែលជាព្រៃអភិរក្ស
ព្រៃកប់ខ្មោច និងព្រៃច្បោះជ័រពួកគេ ធ្វើឲ្យចំណូលជាច្រើន
ត្រូវខាតបង់។
យោងតាមរបាយការណ៍របស់វេទិកាអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលស្តីពីកម្ពុជា
ហៅកាត់ថា NGO Furom ការកាប់បំផ្លាញព្រៃច្បោះជ័ររបស់អ្នក ភូមិ
ធ្វើឲ្យពួកគេបាត់ចំណូលចន្លោះពី៧៥០ដុល្លារ
ទៅ៩០០០ដុល្លារសហរដ្ឋអាមេរិក ក្នុងមួយឆ្នាំ។ «ពីមុនក្នុងមួយសប្តាហ៍ យើងអាចរកជ័របានពី២ទៅ១០កាន ហើយចំណូលបាន១០ទៅ៨០ម៉ឺន តាមច្រើន តាមតិច។ តែឥឡូវឈើច្បោះ គេកាប់រំលំស្ទើរគ្មានសល់»។ នេះបើតាមលោក ខ្វែ យ៉ូប ។
លោក ខ្វែ យ៉ូប ប្រធានសហគមន៍ស្រែព្រះ បន្ថែមថា មិនមែនមានតែភូមិពូគង់ទេ ដែលកើតមានបទល្មើសព្រៃឈើ ជារួមឃុំទាំង៤របស់ស្រុកកែវ សីមា បានរងការកាប់ព្រៃស្ទើរតែទាំងស្រុង ក្នុងនោះមាន ឃុំស្រែព្រះ ឃុំស្រែខ្ទង់ ឃុំស្រែឈូក និងឃុំមេម៉ង់។ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយលោក ខ្វែ យ៉ូប ដែលមានវ័យប្រមាណ៥០ឆ្នាំរូបនេះ បានស្នើឲ្យរដ្ឋាភិបាលលុបចោលច្បាប់ព្រៃឈើនិងបរិស្ថាន ព្រោះបើតាមការអះអាងរបស់លោក ច្បាប់នេះគ្មានប្រសិទ្ធិភាពទប់ស្កាត់បទល្មើសព្រៃឈើនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ច្បាប់នេះ ធ្វើឲ្យមានបទល្មើសព្រៃឈើក្នុងមូលដ្ឋានរបស់លោក កើតឡើងយ៉ាងអនាធិបតេយ្យ។
និយាយដោយទឹកមុខស្រពោនលោក ខ្វែ យ៉ូប បន្តថាតាំងពីមន្ត្រីរដ្ឋបាលព្រៃឈើចូលមកភូមិពេលណា ព្រៃយើងចាប់ផ្តើមបាត់បង់បន្តិចម្តង។ ចំណែកម៉ាស៊ីនកាត់ឈើដែលចាប់បាន មានបិទស្លាកសញ្ញារដ្ឋបាលព្រៃឈើថែមទៀត។ លោកសំដែងការហួសចិត្ត ចំពោះការមិន ទទួលស្គាល់របស់អាជ្ញាធរ ដែលខ្វះសមត្ថភាព និងរួមគ្នាបំផ្លាញធនធានធម្មជាតិទៅវិញ។
ការគំរាមទាំងប្រើពាក្យសំដី និងអាវុធ ធ្វើឲ្យអ្នកភូមិលែងហ៊ានចូលទៅល្បាតព្រៃ។ ការដោះ លែងជនល្មើសដោយមិនបានផ្តន្ទាទោស សុទ្ធសឹងជាហេតុធ្វើឲ្យអ្នកភូមិ សុខចិត្តនៅស្ងៀម ព្រោះបារម្ភពីសុវត្ថិភាព។
ឧកញ៉ា ស៊ីន សំអុល ហៅអុល បើតាមប្រជាពលរដ្ឋ បុគ្គលរូបនេះជាឈ្មួញរកស៊ីកាប់ឈើធំជាងគេ នៅស្រុកកែវស៊ីមា ហើយក៏ជាអ្នកប្រមូលឈើលក់ទៅឲ្យក្រុមហ៊ុន ប៊ិញ ហឿក ផងដែរ។ អ្នកភូមិរំលឹកថា កាលពីខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៣ ខណៈដែលពួកគេចុះល្បាតព្រៃ ក៏ប្រទះកម្មករជាច្រើននាក់ កំពុងផ្តួលរំលំឈើច្បោះពួកគេ។ នៅពេលនោះ ម៉ាស៊ីនអាឈើចំនួន៥គ្រឿង មានផ្លាកសញ្ញារដ្ឋបាលព្រៃឈើ ត្រូវរឹបអូស។ នៅពេលនោះ ឧកញ៉ា អុលរួមនិងគ្នីគ្នា ប្រដាប់ដោយកាំភ្លើង បានសុំចរចា និងយកម៉ាស៊ីនត្រឡប់ទៅវិញ។ ដោយបារម្ភពីសុវត្ថិភាព អ្នកភូមិក៏សម្រេចប្រគល់ម៉ាស៊ីនទាំងនោះ ទាំងទើសទល់ ជាមួយនឹងលុយចំនួន២០ម៉ឺនរៀល។
កាលពីថ្ងៃទី២៦ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១៤ នៅពេលអ្នកកាសែតសាកសួរពីបទល្មើសព្រៃឈើក្នុងមូលដ្ឋាន លោក ព្យើប ប៉េ មេឃុំស្រុក ស្រែព្រះមិនបានឆ្លើយតបនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ មេឃុំរូបនេះ បានបណ្តេញក្រុមអ្នកកាសែត និងសង្គមស៊ីវិល ដែលចុះទៅមើលបទល្មើសព្រៃឈើក្នុងឃុំលោក ចេញទាំងយប់។ យោងតាមគ្មានលិខិត អនុញ្ញាតពីថ្នាក់លើ លោក ព្យើប ប៉េ ថា វត្តមានក្រុមសង្គមស៊ីវិល និងអ្នកកាសែត អាចឲ្យមូលដ្ឋានរបស់លោក ជួបភាពអសុន្តិសុខជាយថាហេតុ។ លោក ព្យើប ប៉េ៖« ខ្ញុំមិនដឹងច្បាប់ធម្មនុញ្ញអីនោះទេ ខ្ញុំដឹងត្រឹមតែអនុវត្តច្បាប់មូលដ្ឋានរបស់ខ្ញុំតែប៉ុណ្ណោះ។ អត់មានបញ្ជាពីថ្នាក់លើ ចូលទៅមិនបានជាដាច់ខាត»។
បើទោះជាមានការរារាំងពីសំណាក់អាជ្ញាធរយ៉ាងណាក្តី ក៏ក្រុមសង្គមស៊ីវិល និងអ្នកកាសែត នៅព្រឹកថ្ងៃទី២៧ ខែមេសា បានព្យាយាមចូលទៅកន្លែងទន្ទ្រានព្រៃសហគមន៍ជាថ្មី ដើម្បីចង់ទៅពិនិត្យស្ថានភាពជាក់ស្តែង ដែលពលរដ្ឋអះអាងថា ត្រូវរងការបំផ្លាញជាទម្ងន់។ ចូលទៅដល់សហគមន៍មិនដល់កន្លះម៉ោងផង អាជ្ញាធរប្រដាប់ដោយអាវុធចំនួន៤នាក់ បានចូលឃាត់ និងរារាំងជាថ្មី ដោយយោងលើហេតុផល «គ្មានបញ្ជាពីថ្នាក់លើ»។
មន្ត្រីអង្គការសិទ្ធិមនុស្ស បានហៅការហាមឃាត់របស់អាជ្ញាធរខាងលើថា ជាការបំបិទសិទ្ធិ សេរីភាពអ្នកសារព័ត៌មានដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។ លោក វង្ស កុសល មន្ត្រីផ្នែកច្បាប់អង្គការNGO Furomបានថ្លែងថា ទង្វើរបស់អាជ្ញាធរ គឺមាន បំណងបិទបាំង បទល្មើសព្រៃឈើ និងស្របពេលដែលពលរដ្ឋកំពុង ចង្អុលចំមុខរបស់លោក។
អភិបាលរងខេត្តមណ្ឌលគិរី លោក យីម លុច បដិសេធមិនឆ្លើយបំភ្លឺចំពោះករណី ដែលអាជ្ញា ធរ រារាំងចំពោះក្រុមអ្នកកាសែត និងសង្គមស៊ីវិលនេះទេ។ ប៉ុន្តែលោកបញ្ជាក់ថា នឹងយកបញ្ហានេះ ទៅជម្រាបអភិបាលខេត្តមណ្ឌលគិរី ឲ្យបានដឹង ថាពិតជាបញ្ជា ឲ្យបិទផ្លូវអ្នកកាសែតពិត ប្រាកដឫយ៉ាងណានោះ។ លោក យីម លុច៖« ខ្ញុំគិតថា លោកអភិបាល និងខ្ញុំរាល់ថ្ងៃនេះ មិន ខុសគ្នាប៉ុន្មានទេ ព្រោះរាល់ថ្ងៃនេះយើងធ្វើការដើម្បីបម្រើ ក្រោមការចង្អុលរបស់រដ្ឋាភិបាល។ ហើយបញ្ហានេះ (រារាំងអ្នកកាសែត និងសង្គមស៊ីវិល) ខ្ញុំនឹងពាំនាំនូវសំណួរនេះ រាយការណ៍ទៅគាត់ ហើយខ្ញុំនឹងផ្តល់ចម្លើយតាមក្រោយវិញ»។
ដោយសារបទល្មើសព្រៃឈើអូសបន្លាយពេលយូរ និងទប់ស្កាត់មិនបាន ទើបបង្ខំឲ្យគ្រួសារខ្លះ សម្រេចចូលព្រៃ ដើម្បីកាប់ឈើលក់ឲ្យឈ្មួញ។ លោក ឯម សុភ័ក្ត្រ មន្ត្រីសម្របសម្រួលខេត្ត នៃមជ្ឈមណ្ឌលអប់រំច្បាប់សម្រាប់សហគមន៍ ហៅកាត់ CLEC បន្ថែមថា អាជ្ញាធរបានចុះហាម ពលរដ្ឋទាំងអស់ មិនឲ្យសហការជាមួយសង្គមស៊ីវិល ដើម្បីចុះល្បាតព្រៃនោះទេ ប្រសិនមិន ដូច្នោះទេ ពួកគេនឹងមានបញ្ហាជាក់ជាមិនខាន។ លោក សុភ័ក្ត្រ៖« អាជ្ញាធរចុះទៅប្រាប់ពលរដ្ឋ តាមផ្ទះមួយៗ មិនឲ្យធ្វើការនឹងសង្គមស៊ីវិលទេ បើមិនចឹង គេនឹងមានវិធានការ។ ទង្វើនេះ ហើយដែលអ្នកភូមិ សន្និដ្ឋាន និងជឿជាក់ថា អាជ្ញាធរ និងក្រុមឈ្មួញកាប់ឈើ គឺគ្នាតែមួយ»៕
No comments:
Post a Comment
Thank so much for your comments or idea
please contact us for more detail report
ouchleng@gmail.com
855-16705 567