Business and Investment Watch Project

We organize people movement fight for land, forest and other natural resources back from private company and urge government to review legal framework, mechanism, character, attitude, practice and policy.
Please help to support us for activity via ACLEDA Bank Account: 1800-20-531133-1-2

Monday 18 August 2014

Eco-Farm Planned For Mondulkiri

Eco-Farm Planned For Mondulkiri

Thursday, 26 June 2014; News by Khmer Times/Rosahlee Bautista

Investors of Mondulkiri Multi-Million Eco Farm Project, Dr. Alain Cole, Dr. Jorge Sukun Kuan and  Mr. Wu Jinlong, during the grand opening of Guo Hong (International) Investment and Development Co. Ltd Macau, in Himawari Hotel,June 23,2014.


PHNOM PENH, (Khmer Times) – In response to the call of the Cambodian government and actively participating in implementing Mondulkiri’s eco-strategy, Guo Hong Investment Co., Macau Ltd. , a Macau based investment company is beginning the  development of a multi-million dollar ecological farm.
 
“We hope to build a large eco-tourism farm by centralizing  cleaning, cultivation and development in a sustainable manner. We hope that through our efforts, we can make the trees more lush, greening the environment.  Animals will   have a  more comfortable habitat and the air will be  fresher. We are here to help in the preservation of the ecological forest,” said Dr. Alain Cole, CEO of Gou Hong (International) Investment and Development Co. Ltd.
 
The eco-farm is an investment project which is expecting a return of investment in 20 years. It is said to have  received strong support from the people of Cambodia and China. “We believe that the project is huge  and will have a fruitful success with full support from both countries. This will certainly contribute to Cambodia’s economy,” said Dr. Cole.
 
“So far, we have already invested about $110M, and expect to invest an additional  $120M in the next five years,” he added.
 
The sustainable development strategy of the company includes planting trees on 50,000 ha and making bio-diesel fuel, and then replanting the same trees afterward. This will help to protect the natural resources, the local culture and heritage, buffer the effects of the changing climate, and preserve the diversification of Cambodia’s abundant natural resources and eliminate poverty.
 
The stages of development will take about four to five years. Tourists are still welcome to visit the eco-farm while it is  in the stages of clearing, plowing and cultivation. 
 
The holding company is a United Kingdom registered company which is wholly owned by Dr. Jorge Sukun Kuan and Dr. Alain Cole, who are Portugese and British citizens respectively. The company has interests  in five entities in  Cambodia (Sino-Wealth Investment and Development Co. Ltd., Luso-Wealth Indochina Development Co. Ltd., Canton Development Indochina Co. Ltd., Resource Global Indochina Co. Ltd., Five Elements Indochina, Co. Ltd.), all dealing in agriculture and various hotel projects with a total estimated investment of $200M.
 
The Guo Hong Investment Co., is awaiting  the permit for the construction of a 480-room 5-star hotel which will be located outside Siem Reap. This means employment for 850 workers.
 
Ms. Yi Chheng, advisor to the Cambodia Ministry of Land Management, Urban Planning and Construction said, “The Government of Cambodia is confident that Gou Hong (International) Investment and Development Co. Ltd. Macau, is committed to making Mondulkiri green and supplying the animals there with shelter. The company’s investment in Cambodia also clearly shows Chinese investors’ confidence in Cambodia’s political stability and favorable climate for business.”
 
Gou Hong (International) Investment Development Co. Ltd., is working hand in hand with the Ministry of Agriculture, Forestry and Fisheries to protect the project area from animal traffickers and illegal loggers and to make sure that they have the right species of trees to be planted. 
 
The group is also investing in plants for medicinal purposes, which are intended for export. The climate is perfect in Mondulkiri to grow herbal plants.
 
LOCAL VILLAGERS
 
Before the project even started, some Chinese organizations were helping and supporting the indigenous people with education. They already built some schools and have schools will be built.
 
The eco-farm project, when started, will  ensure that it will be beneficial for the local economy, as well as for people who live nearby. Some of their projects are: building local schools; providing a clean, safe and fresh water supply; growing rice; and providing local employment.
 
The villagers, who live near the project area, will have an alternate livelihood – eco-tourism – while also setting up schooling and training opportunities to better their lives.
 
MONDULKIRI 
 
The development of eco-farms and eco-projects is an essential part of the Cambodian government’s “Four-Year-Plan.” Mondulkiri is committed to expand to become one of the world’s best eco-areas and has officially begun the implementation of the four-year project.
 
From 2014 to 2018, the number of tourists to Mondulkiri is expected to increase from 100,000 to 300,000 per year.
 
Mondulkiri is a perfect place to develop and entice tourists because it’s a gentle mountainous province. It occupies a total area of 14,288 km2 and has a population of 60,811, which includes 14 different indigenous people. Twenty percent of the population consists of Khmer and eighty percent are ethnic minorities.
 
Mondulkiri province has an average elevation of 800 m. above sea level and a different climate compared to other parts of Cambodia. The province is enormously rich in various natural resources, which are yet to be fully developed.

Sunday 17 August 2014

Rosewodd business in Udarmeanchey province

គ្រួសារ​មួយ​កំពុង​លីម៉ា​ស៊ីន​អារ​ឈើ និង​ស្បៀង​ឡើង​លើ​ភ្នំ​ដង​រែក​ក្នុង​ខេត្ត​ឧត្ត​មាន​ជ័យ​ដើម្បី​រក​ឈើ​ប្រណីត​កាល​ពី​សប្តាហ៍​មុន​។​ រូបថត ហេង ជីវ័ន
គ្រួសារ ​មួយ​កំពុង​លីម៉ា​ស៊ីន​អារ​ឈើ និង​ស្បៀង​ឡើង​លើ​ភ្នំ​ដង​រែក​ក្នុង​ខេត្ត​ឧត្ត​មាន​ជ័យ​ដើម្បី​រក​ឈើ​ ប្រណីត​កាល​ពី​សប្តាហ៍​មុន​។​ ហេង ជីវ័ន

ក្រអត់​អី​ហូប ធ្វើ​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​នៅ​តែ​យក​ជីវិត​ទៅ​ប្តូរ​ឈើ​គ្រញូង

អ្នកស្រី សួន សុគន្ធ (ជា ឈ្មោះ​ដែល​ដាក់​ឲ្យ) បាន​ចាប់​ផ្តើម​វេច​បង្វេច​បាយ​និង​ឧបករណ៍​របស់​ខ្លួន ចេញ​ពី​ផ្ទះ​តាំង​ពី​ព្រឹក​ព្រលឹម ដើម្បី​ទៅ​កាប់​ឈើឬ​ក៏​ជីក​គាស់​គល់​ឈើ ដោយ​ពុំ​បាន​កំណត់​គោល​ដៅ​ច្បាស់​លាស់​ ឬ​ថា​តើ​អ្នកស្រី​ និង​ក្រុម​គ្រួសារ​នឹង​ត្រូវ​ដើរ​រក​ឈើ​នៅ​លើ​ទឹក​ដី​ខ្មែរ ឬ​ក៏​ត្រូវ​ឆ្លង​ដែន​ទៅ​ថៃ​ និង​ពុំ​បាន​កំណត់​ថ្ងៃ​វិល​ត្រឡប់​មក​វិញ​ឡើយ ដោយ​អាស្រ័យ​ទៅ​លើ​កាលៈទេសៈ​អំណោយ​ផល។
គ្រួសារ​អ្នក​ស្រី​សុគន្ធ ដែល​មាន​ដើម​កំណើត​នៅ​ខេត្ត​ ព្រៃវែង ហើយ​សព្វថ្ងៃ​រស់​នៅ​ក្នុង​ឃុំ​មួយ​នៃ​ស្រុក​អន្លង់​វែង​ខេត្ត​ ឧត្តរមានជ័យ ​បាន​ចាប់​យក​មុខ​របរ​គាស់​គល់​ឈើ ឬក៏​កាប់​ឈើ​គ្រញូង​តាំង​ពី​ឆ្នាំ ២០០១ មក​ហើយ​ក៏​បាន​ជួប​ប្រទះ​នូវ​ការ​គំរាម​កំហែង ​និង​ការ​បាញ់​ប្រហារ​ស្ទើរតែ​រាប់​មិន​អស់ ពី​សំណាក់​អាជ្ញាធរ​កម្ពុជា ​និង​ទាហាន​ឈុត​ខ្មៅ​ថៃ​នៅ​ពេល​ដែល​គ្រួសារ​អ្នក​ស្រី ចូល​ទៅ​ក្នុងព្រៃ​ ដើម្បី​រក​គល់​ឈើ​ប្រណីត​ឬក៏​ឈើ​គ្រញូង​នៅ​ប្រទេស​ថៃ។
អ្នកស្រី សុគន្ធ បាន​និយាយ​រៀប​រាប់ ខណៈ​កំពុង​វេច​សម្ពាយ​ដែល​មាន​បាយ អង្ករ​ឆ្នាំង​ត្រី​ងៀត​និង​សម្ភារ​ផ្សេងៗ ដើម្បី​ឡើង​ទៅលើ​ភ្នំ​ ដងរែក ថា៖ «ប្រសិន​បើ​យើង​ប្រទះ​ឃើញ​គល់​ឈើ នៅ​លើ​ទឹក​ដី​យើង គឺ​យើង​នឹង​មិន​ប្រថុយ​គ្រោះ​ថ្នាក់​ទៅ​រក​គ្រញូង​នៅ​ទឹកដី​ថៃ​ទេ។ ប៉ុន្តែ​យើង​បន់​ឲ្យ​រក​ឃើញ​គល់ឈើ​ប្រណីត​នៅ​ក្នុង​ទឹក​ដី​យើង​ច្រើន​ជាង ពីព្រោះ​ យើង​មិន​ចង់​ប្រថុយ​គ្រោះ​ថ្នាក់​​ចូល​ទៅ​ទឹក​ដី​ថៃ​ទេ»។
អ្នកស្រី សុគន្ធ បាន​ប្រកប​របរ​នេះ ដោយ​ពឹង​លើ​សំណាង ​ដោយ​ពុំ​មាន​ការ​សហការ ជា​មួយ​មន្ត្រី​នៅ​តាម​ព្រំដែន ដូច​ក្រុម​ដែល​ស្វែង​រក​ឈើ​ប្រណីត​ផ្សេង​ទៀត​នោះ​ឡើយ។
«ក្រុម​របស់​យើង ដែល​មាន​គ្នា​បីនាក់​ គឺ​មិន​ចង់​ឆ្លង​ដែន​ទៅ​ថៃ​ទេ ពីព្រោះ​វា​ជា​ការ​យក​ជីវិត​ទៅ​ប្រថុយ​នឹង​គ្រោះ​ថ្នាក់។ ប៉ុន្តែ​យើង​មិន​ចង់​វិល​ត្រឡប់​មក​ផ្ទះវិញ​ ដោយ​ដៃ​ទទេ​នោះ​ទេ ពីព្រោះ​កូន​ៗ​របស់​យើង​ ដែល​រង់​ចាំ​នៅ​ផ្ទះ​ត្រូវ​ការ​អាហារ»។
កម្ពុជា​ចុង​សប្តាហ៍​បាន​រួម​​ដំណើរ​ជា​មួយ​ក្រុម​របស់​អ្នក​ស្រី​សុគន្ធ​ ឡើង​ទៅ​លើ​ភ្នំ​ដងរែក​កាល​ពី​សប្តាហ៍​មុន។
ពួក​គេ​កំពុង​លើក​តម្រៀប​បន្ទះ​ឈើ​ប្រណីត​​ដែល​ទើប​អារ​ច្រៀក​រួច​។​ រូប​ថត ហេង ជីវ័ន
ពួក​គេ​កំពុង​លើក​តម្រៀប​បន្ទះ​ឈើ​ប្រណីត​​ដែល​ទើប​អារ​ច្រៀក​រួច​។​ ហេង ជីវ័ន
នៅខណៈដែល​ឡើង​ដល់​កំពូល​ភ្នំដង​រែក ពេល​ខ្លះ ក្រុម​អ្នក​ស្រី​សុគន្ធ មិន​អាច​កំណត់​បាន​ថា តើ​កន្លែង​ណា​ជា​ទឹក​ដី​ខ្មែរ ឬ​ក៏​ជា​ទឹក​ដី​ថៃ​នោះ​ទេ ដោយ​សារ​តែ​ពុំ​មាន​អ្វី​សម្គាល់។ ទោះ​យ៉ាង​ណា ​ពួក​គាត់​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន​រួច​ជា​ស្រេច​ក្នុងការត់​គេច​ខ្លួន​ បើ​ទោះ​បី​ជា​ត្រូវ​គ្រ​វាត់​ចោល​អ្វី​គ្រប់​យ៉ាង​ក៏​ដោយ​ គឺ​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​រត់​ឲ្យ​​រួច​មក​ដល់​ទឹក​ដី​ខ្មែរ​វិញនៅ​ពេល​ជួប​ទាហាន​ថៃ។
អ្នក​ស្រី​សុគន្ធ ធ្លាប់​បាន​​ប្រទះ​ឃើញ​សាក​សព​ពលរដ្ឋខ្មែរ ត្រូវ​ទាហាន​ថៃ​បាញ់​ស្លាប់ នៅ​រាយ​ប៉ាយ​ក្នុង​​ព្រៃ។ អ្នក​ដែល​ស្លាប់​នោះ​ភាគច្រើន គឺជា​អ្នក​ដែល​ទើប​តែ​មក​ប្រកប​របរ​នេះ​ដោយ​ពុំ​ទាន់​ដឹង​ពី​ភូមិ​សាស្ត្រ​ ច្បាស់​លាស់​ឬ​ក៏​វិធី​សា្រស្ត​ក្នុង​ការ​រត់​គេច។
នៅខណៈ​កំពុង​ដើរ​រុក​រក​ឈើ​ក្រុម​អ្នកស្រី​សុគន្ធ បាន​ប្រទះ​ឃើញ​គល់​ឈើ​បេង​និង​ធ្នង់​ពីរ​ដើម។ «យើងត្រូវ​ចំណាយ​ពេល​ ២ ថ្ងៃ​ជីក​ដី​ក្រឡឹងគល់​ឈើ​នេះ​ដើ​ម្បី​​អាច​អារ​វា​បាន ហើយ​នៅពេល​ដែល​យើង​ស្ពាយ​ឈើ​នេះ​ចុះ​ពីលើ​ភ្នំ ទៅ​ដល់​ចង្កេះ​ភ្នំ ដើម្បី​យក​ទៅ​លក់​ឲ្យ​ឈ្មួញ​នោះ​ យើង​ត្រូវ​ចំណាយ​លុយ​ស្ទើរ​ ៧០​ ភាគ​រយ​ទៅ​ឲ្យ​​ទាហាន ​ដែល​រង់​ចាំ​នៅ​ខាង​ក្រោម​ ចំនួន ៦ កន្លែង ក្នុង​មួយ​កន្លែង​គេ​យក​១ ម៉ឺន​រៀល។ ដូច្នេះ យើង​សល់​លុយ​តិច​តួច។ ពេល​ខ្លះ​យើង​លក់​ឲ្យ​ពួក​គេ ដើម្បី​គេច​ពីការ​រឹបអូស​យក​របស់​យើង»។
ក្រោយ​ពី​យក​ម៉ូតូ​ ទៅ​លាក់​ទុក​នៅ​កណ្តាល​ព្រៃ​តាម​ចង្កេះ​ភ្នំ ដើម្បី​បន្ត​ដំណើរ​ឡើង​ទៅ​លើ​កំពូល​ភ្នំដង​រែក​ ដើរ​រក​គល់​ឈើឬក៏​ឈើ​ដែល​ត្រូវ​កាប់​នោះ​ លោក សួន សុង(ឈ្មោះ​ដាក់​​ឲ្យ) រស់​នៅ​ក្នុង​សង្កាត់​មួយ ​នៃ​ក្រុង​សំរោង ខេត្ត​ឧត្តរមានជ័យ ​ថ្លែង​ថា ជីវិត​អ្នក​រក​ស៊ីឈើ គឺ​ប្រ​ថុយ​នឹងគ្រោះ​ថ្នាក់​ខ្លាំង​ណាស់ ដោយសារ​តែ​របរ​នេះ គឺ​ជា​របរ​ខុស​ច្បាប់។ ពួក​លោក​ត្រូវ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​គ្រប់​ពេល​ ជា​ពិសេស​នៅ​ពេល​ដឹង​ថា​ ​បាន​​ឆ្លង​ដែន​ចូ​ល​​ទឹក​ដី​ថៃ​។
«នៅ​ពេល​ថ្ងៃ​ យើង​ដើរ​គន់​គូរ​​រក​ឈើ ហើយ​នៅពេល​យប់​ យើង​ចាប់​ផ្តើម​រំលំ​ឈើ​ ដែល​​យើង​រក​ឃើញ​ពីថ្ងៃ។ គ្នា​យើង​បីនាក់ ​គឺ​ចែក​គ្នា​រំពៃ​មើល​គ្រប់​ច្រក នៅ​ពេល​កំពុង​សម្រុក​អារឈើ។ ឲ្យ​តែ​ឃើញ​អ្វី​ប្លែក​គឺ​យើង​ទម្លាក់​អ្វីៗ ​ចោល​ទាំង​អស់​គឺ​នាំ​គ្នា​រត់​រក​តែ​ព្រះ​អាយុ​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​ជួន​កាល ​យើង​រត់​ត្រ​បាញ់​ជើង​គ្នា​ដោយសារ​តែ​ស្រមោល​គ្នា​ឯងក៏មាន»។​
បុរសមាន​បទពិសោធ រុក​រក​ឈើ​ប្រណីត​ជាង ១០ ឆ្នាំរូប​នេះ បាន​ថ្លែង​ខណៈ​កំពុង​ស្ថិត​នៅ​កណ្តាល​ព្រៃ​ក្នុង​ទឹក​ដី​ថៃ​ថា អ្នក​រក​ស៊ី​ឈើ គឺ​បន់​ឲ្យ​តែ​មាន​ភ្លៀង​ខ្លាំង ពីព្រោះ​ពេល​ណា​មាន​ភ្លៀង​គឺ​មាន​សុវត្ថិភាព​បំផុត ក្នុង​ការ​កាប់​ឈើ។
«ពេល​មាន​ភ្លៀង​ ទាហាន​ថៃ​គេ​មិន​ចេញ​មក​ល្បាត​ព្រៃ​ទេ។ សម្រាប់​យើង យើង​មិន​គិត​ភ្លៀង​រងា​អី​ទេ​ គឺ​យើង​គិត​តែ​ម្យ៉ាង​ ធ្វើ​យ៉ាងណា​កាប់​ឈើ​ឲ្យ​លឿន​បំផុត​ដើម្បី​ជញ្ជូន​ឈើ​ចេញ​ដល់​ទឹក​ដី​យើង នោះ​គឺ​យើង​មាន​ជីវិត​រស់​មួយ​ថ្ងៃ​ទៀត​ហើយ»។
ការយកជីវិត​ទៅ​ប្តូរ​ជាមួយ​នឹង​ឈើ​ប្រណិត ដែល​អាច​ស្ពាយ​តាម​ខ្លួន​បាន យ៉ាងច្រើន​បំផុត​ពី ៦០ ទៅ ៧០ គីឡូ​ក្រាម​នោះ គឺ​ពួក​គេ​អាច​រក​ប្រាក់​បាន​ក្នុង​មួយ​ជើង មិន​លើស​ពី​ ៧០ ​ទៅ​ ៨០ ដុល្លារ​នោះ​ទេ​ ដោយ​សារ​តែ​ទាហាន​ខ្មែរ ​គេ​ចាំ​ទិញ​ឈើ​នៅ​ចង្កេះ​ភ្នំ ក្នុង​តម្លៃ​ថោក​ហើយ​ជួន​កាល ទាហាន​ទាំង​នោះ ​​រឹប​អូស​យក​ឈើ​ទាំងអស់​ក៏​មាន បើ​អ្នក​កាប់​ឈើ​ចង់​ស្ពាយ​ឈើ​ទៅ​ផ្លូវ​ផ្សេង។
លោក សុង ត្អូញត្អែរ​ថា៖​«យើង​លំបាក​គ្រប់​សព្វ​បែប​យ៉ាង​រហូត​មាន​ពេល​ខ្លះ ​អត់បាយ ២ ថ្ងៃ​ក៏​មាន តែ​អ្នក​ដែល​ចំណេញ​ច្រើន​គឺ​ជា​ឈ្មួញ​ឬ​ក៏ម្ចាស់​សិប្បកម្ម»។
អ្នកកាប់ឈើ ភាគ​ច្រើន​មិន​មាន​ឱកាស​បាន​ដេក​ទេ ប៉ុន្តែ​បើ​មាន​ឱកាស​បាន​ដេក គឺ​ត្រូវ​ដេក​ឆ្លាស់​វេន​គ្នា ដោយ​មាន​អ្នក​នៅ​ចាំ​យាម​ព្រោះ​ខ្លាច​ទាហាន​ថៃ​មក​បាញ់​សម្លាប់។​ បើទោះបី​ជា​ពេលខ្លះ ពួក​គេ ត្រូវ​ទាហាន​ថៃ​ដេញ​បាញ់ ឬ​​ឃើញ​ទាហាន​ថៃ​បាញ់​អ្នក​ផ្សេង ​នៅ​នឹង​ភ្នែក​​ក៏​ដោយ ក៏​ពួក​គេ​នៅ​តែ​ប្រកប​រប​រដែល​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​នេះ​ដដែ​​ល ដោយ​ពួក​គេ​និយាយ​ថា គ្មាន​ជម្រើស​​។
លោក​សុង ​បញ្ជាក់​ថា៖«បើយើង​មិន​រក​បាន​អី​ហូប។ គ្មាន​អ្នកណា​ម្នាក់​ចង់​យក​ជីវិត​ទៅ​ប្រថុយ​នឹង​គ្រោះ​ថ្នាក់​បែប​នេះ​ទេ​​ យើង​វេទនា ប៉ុណ្ណឹង​ហើយ នៅ​តែ​គ្មាន​អ្នក​ណា​គេ​យល់​យោគ​យើង​ទៀត»។
ក្រៅពី​ប្រឈម​នឹង​ការ​បាញ់​សម្លាប់​ពី​សំណាក់​ទាហាន​ថៃ អ្នក​ផ្សង​ព្រេង​កាប់​ឈើ ក៏​​ប្រឈម​​យ៉ាង​ខ្លាំង​ ទៅ​នឹង​ជំងឺ​គ្រុន​ចាញ់​ផង​ដែរ ដោយ​សារ​​មូសខាំ នៅ​កណ្តាល​ព្រៃនិង​ការ​ផឹក​ទឹក​ដែល​ដង​ចេញ​ពី​កូន​ថ្លុក​តូចៗ​ក្នុង​ព្រៃ ដោយ​ពុំ​បាន​ចម្អិន។
លោក សុង ​បន្ត​ថា៖«បើ​គេ​មិន​មក​មើល​ឃើញ​ផ្ទាល់​នឹង​ភ្នែក​ គេ​នឹង​មិន​ជឿ​ទេ​ ថា​យើង​ធ្វើ​បាន​ជាមួយ​នឹង​ការ​ស្ពាយ​ឈើ​ធ្ងន់​ឡើង​ចុះ​កាត់​ភ្នំបាន​យ៉ាង​ ដូចម្តេច»។
កំពុង​តែ​ជីក​កកាយ​ដី​ ដើម្បី​អាច​កាត់​យក​គល់​ឈើ​​ឲ្យ​បាន​វែង ហើយត្រូវធ្វើ​យ៉ាងណា ដើម្បី​ជីក​គល់​ឈើ​នេះ​ឲ្យ​បាន ក្នុង​រយៈពេល​១ ថ្ងៃ​ អ្នកស្រី សួង សុធា (ឈ្មោះដាក់​ឲ្យ) ថ្លែង​ថា ក្រៅ​ពី​ខ្លាច​ទាហាន​ថៃ​បាញ់ នៅ​ពេល​ជីកគល់​ឈើ​បាន ស្ពាយ​ចុះ​ពី​ភ្នំ​ក៏​ត្រូវ​ជួប​ការ​លំបាក​ថែម​ទៀត ណា​មួយ​ត្រូវ​ទាហាន ប៉ូលិស​ខ្មែរ យាម​បណ្តាក់​គ្នា ចាំ​គំរាមទារ​ប្រាក់ បើ​គេ​សប្បាយ​ចិត្ត​ គេ​ឲ្យ​យើង​ទៅ​ស្រួល​ទៅ​ពេល​ខ្លះ​គេ​រក​រឿង​ចាប់​យក​ឈើ​ទាំង​អស់​ក៏មាន។
«ខ្ញុំរកស៊ី​ច្រើន​ឆ្នាំ​ហើយ​ គ្មាន​សល់​អី​ទេ​ក្រៅពី​ស្នាម​របួស​ដែល​ថៃ​បាញ់​ត្រូវ​ម្តង ប៉ុន្តែ​សំណាង​មិន​ស្លាប់»។
អ្នកស្រីថ្លែងថា ៖«នៅ​ទឹក​ដី​ថៃ យើង​មិន​អាច​អារ​ដោយ​ម៉ាស៊ីន​បាន​ទេ ដូច្នេះ​យើង​ត្រូវ​អារ​ដោយ​ដៃ​​ បើ​យើង​ប្រើ​ម៉ាស៊ីន​ខ្លាចគេ​ឮ​ពីព្រោះ​អី​បើ​គេ​ឃើញ​គឺ​គេ​ដឹង​តែ​ពី​បាញ់​ រត់​រួច​រស់​រត់​មិន​រួច​ងាប់។ ពលរដ្ឋ​នៅ​ស្រុក​​នេះ​បើ​មិន​រក​ឈើ​មិន​មាន​មុខ​របរ​អី​ធ្វើ​ទេ ​ដូច្នេះ​ទោះ​បីជា​ត្រូវ​ប្រថុយ​ជីវិត​និង​បាន​ប្រាក់​តិចគឺ​ត្រូវ​តែ​ ធ្វើ»។
ស្ត្រី​រូប​នេះ​ឲ្យ​ដឹង​ថា មាន​ច្រក​ជាច្រើន​ សម្រាប់​ឆ្លងដែន​ទៅរក​គ្រញូង​នៅ​ថៃ​ ដូច​ជា​ច្រក​បន្ទាយ​ព្រៃកុយ វាលខ្សាច់ អូរស្វាយ ​គាម​រមាស​ប្រាសាទ​តាក្របី​ និង​ថ្មបី​ដុំ​ ហើយ​ច្រក​ទាំង​នោះ​គឺ​ទាហាន​ សហការ​ជាមួយ​​ឈ្មួញ​ ចាំ​ទិញ​ឈើ​។
អ្នកស្រី​ឲ្យ​ដឹង​ថា ៖ «មាន​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ប្រមាណ ១០០០ នាក់ បាន​ឆ្លង​ដែន​ទៅ​កាប់​គ្រញូង​នៅ​ថៃ»។
យោង​តាម​របាយ​ការណ៍​ប្រចាំ​ឆ្នាំ របស់​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ មាន​ពលរដ្ឋ​កម្ពុជា ៦៩ នាក់ ត្រូវ​ថៃ​​បាញ់​សម្លាប់​នៅ​ពេល​ឆ្លង​ដែន​ខុស​ច្បាប់ ​ចូល​ទៅ​កាប់​​ឈើ​គ្រញូង ក្នុង​ទឹក​ដី​ថៃ​ កាល​ពី​ឆ្នាំ​មុន និង​ថា កង​កម្លាំង​​សមត្ថ​កិច្ច​ ដែល​ឈរ​ជើងនៅ​​ក្នុង​តំបន់​​តាម​ព្រំ​ដែន​មួយ​ចំនួន​អាច​ជាប់​ពាក់​ព័ន្ធ​ នឹង​បទ​ល្មើស​កាប់​ឈើ​ឆ្លង​ដែននេះ​។
លោក ទូច រ៉ា អនុ​ប្រធាន​ច្រក​ត្រួត​ពិនិត្យ​ព្រំដែន​អន្តរ​ជាតិជាំ សាងាំ ក្នុង​ខេត្ត​ឧត្តរមាន​ជ័យ ​ថ្លែង​ថា លោក​តែង​តែហាម​​មិន​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​ឆ្លង​ដែន​ចូល​ប្រទេស​ថៃ​ដោយ​ខុស​ច្បាប់​នោះ​ ​ទេ​ តែ​នៅ​តែទប់​មិន​ឈ្នះ ដោយ​សារ​តែ​ទាហាន​កម្ពុជា​ខ្លះ​ ជំរុញ​ឲ្យ​ឈ្មួញ​ខុស​ច្បាប់​ ចូល​ទៅ​កាប់​ឈើ​។
លោក​ថ្លែង​​ថា៖«វា​ពិត​ជា​មាន​ខ្លះ​ ពាក់​ព័ន្ធ​នឹង​បទលើ្មស​នោះ​ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​មិន​បាន​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ជា​អ្នកណា​នោះ​ទេ»។​
លោក អ៊ូច ឡេង ​នាយក​អង្គការ​ក្រុម​កិច្ចការ​ពិសេស​​សិទ្ធិ​មនុស្ស​កម្ពុជា​ បាន​ថ្លែង​ថា​ មូល​ហេតុ​ដែល​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ ប្រថុយ​នឹង​គ្រោះ​ថ្នាក់​ចូល​កាប់​ឈើ​ នៅ​ក្នុង​ទឹក​ដី​ថៃ គឺ​ដោយ​សារ​តែ​​មាន​ការបើក​ដៃ ​ពីប៉ូលិស ​ទាហាន ​នៅ​តាម​ច្រក​ទាំង​នោះ។
លោក​ថ្លែង​ថា៖«ទាហាន​នៅ​តាម​ព្រំ​ដែន​នោះ​គឺ​ជា​អ្នក​ទទួល​ផល​ ពី​ពលរដ្ឋ​ទាំង​នោះ។ ពលរដ្ឋ​បាន​យក​ជីវិត​ទៅ​ប្តូរ​ ដោយ​សារ​តែ​បញ្ហា​ជីវភាព»។
លោក​នាយក​រដ្ឋ​មន្ត្រី ហ៊ុន សែន បាន​ចេញ​បទ​បញ្ជា ០២.បប ចុះ​ថ្ងៃ​ទី ២២ ខែ​កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០១៣ ស្តី​ពី​វិធាន​ការ​បង្ការ ទប់​ស្កាត់​ និង​បង្រ្កាប​ការ​កាប់​ ការ​ដឹក​ជញ្ជូន​ការ​ប្រមូល ការ​ស្តុក​ទុក និង​ការ​នាំ​ឈើ​គ្រញូង​ចេញ។ ក្នុង​នោះ​ក៏បាន​បញ្ញត្តិ​ថា​«ករណី​មាន​ការ​ឆ្លង​ដែន​ខុស​ច្បាប់ ក្នុង​ភូមិសាស្ត្រ​ឈរ​ជើង​របស់​អង្គភាព​ណា​ មេ​បញ្ជាការ​អង្គភាព​នោះ​ ត្រូវ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ ចំពោះ​មុខ​រាជ​រដ្ឋាភិបាល»។ ក៏​ប៉ុន្តែ​ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ​បទ​ល្មើស​លួច​ឆ្លង​ដែន​ចូល​ទៅ​កាប់​ឈើ​នៅ ​ទឹក​ដី​ថៃ​នៅ​តែ​បន្ត​កើត​ឡើង​៕ (ឈ្មោះ​អ្នក​កាប់​ឈើ​​ត្រូវ​បាន​ដូរ​ដើម្បី​សុវត្ថិ​ភាព​ពួក​គេ​)

Rosewood hiden under truck of phone company

លាក់ឈើជិត តែលាក់ព័ត៌មាន​ មិនជិត រថយន្តដំឡើង អង់តែនទូរស័ព្ទ បង្កប់ឈើគ្រញូង ត្រូវនគរបាលបង្ក្រាប

E-mail Print PDF
កំពង់ចាម ៖ កម្លាំងនគរបាល ការិយាល័យប្រឆាំងបទល្មើស សេដ្ឋកិច្ច នៃស្នងការដ្ឋាននគរបាល ខេត្តកំពង់ចាម សហការជាមួយកម្លាំង នគរបាលស្រុកជើងព្រៃ បានឃាត់ និងបង្ក្រាបរថយន្ត មួយគ្រឿងលួចបង្កប់ឈើគ្រញូង នៅក្រោមបាតរថយន្ត នារសៀលថ្ងៃទី១៧ ខែសីហា ឆ្នាំ២០១៤ នេះ ដែលរថយន្តខាងលើ គឺជារបស់ ក្រុមហ៊ុនឯកជន ខាងដំឡើងអង់តែនទូរស័ព្ទ ធ្វើដំណើរចេញមកពី ខេត្តព្រះវិហារ ។
ស្នងការនគរបាលខេត្តកំពង់ចាម លោកឧត្តមសេនីយ៍ត្រី បែន រ័ត្ន បានបញ្ជាក់ថា ឈ្មួញរកស៊ីដឹកឈើគ្រញូងខុសច្បាប់ខាងលើនេះ បានប្រើរូបភាព ផ្សាបាតរថយន្ត ចំនួន ២ជាន់ ហើយយកឈើគ្រញូងទៅលាក់នៅទីនោះ យ៉ាងជិតឈឹង ដើម្បីបន្លំភ្នែកសមត្ថកិច្ចនៅតាមដងផ្លូវពីខេត្តព្រះ វិហារ ឆ្ពោះមកកាន់ខេត្តកំពង់ចាម ប៉ុន្តែពួកគេអាចលាក់ឈើជិត ផ្ទុយទៅវិញលាក់ព័ត៌មានមិនជិត ។
លោកឧត្តមសេនីយ៍ស្នងការ បានបន្តថា ក្រោយពីទទួលព័ត៌មានសម្ងាត់ថា មានរថយន្តកូរ៉េធុនធំ ពណ៌ខៀវ ជារបស់ក្រុមហ៊ុនដំឡើងអង់តែនទូរស័ព្ទ លួចបង្កប់ ឈើគ្រញូងចេញពីទឹកដីខេត្តព្រះវិហារមក នោះ លោកបានបញ្ជាឲ្យកម្លាំងនគរបាលការិយាល័យជំនាញ សហការជាមួយកម្លាំងនគរបាលតាមស្រុក ពូនស្ទាក់ ឃាត់រថយន្តនេះបាន នៅចំណុចព្រៃកុង ស្រុកជើងព្រៃ ។
លោកស្នងការខេត្តកំពង់ចាម បានបញ្ជាក់ថា "ឈើនេះបានដឹកមកពីខេត្តព្រះវិហារ ជារបស់ក្រុមហ៊ុនដំឡើងអង់តែនទូរស័ព្ទ ហើយឈើនេះពេលឡាន ដឹកមកអត់មានបិទទ្វារបិទអីទេ គឺធ្វើបានចំនួន២ជាន់ ហើយគេលាក់ឈើនៅក្នុងហ្នឹង ដូច្នេះបើគ្មានព័ត៌មានចាប់អត់ទេ ឈប់ឲ្យមើលទៀត ក៏រកមិនឃើញដែរ " ។
លោកឧត្តមសេនីយ៍ បែន រ័ត្ន បានបន្តថា "បច្ចេកទេសលាក់សាហាវណាស់ ប្រាប់ឲ្យរក រកមិនឃើញទៀត ប្រើបច្ចេកទេសរក ហើយជួលជាងពីរបីនាក់ ក៏រកមិនចង់ឃើញទៀត"។
ស្នងការខេត្តកំពង់ចាម បានឲ្យដឹងទៀតថា ក្រោយពីបញ្ជូនរថយន្តមកកាន់ស្នងការខេត្ត ហើយធ្វើការរាប់ឈើគ្រញូងទាំងនោះ មានចំនួន ៧៥ដុំ គឺឈើគ្រញូង សុទ្ធតែម្តង ។ ដោយឡែកអ្នកបើក រថយន្តវិញត្រូវបានលោកស្នងការបញ្ជាក់ថា នៅពេលដែលកម្លាំងនគរបាលរបស់លោកស្ទាក់រថយន្តភា្លម ស្រាប់តែអ្នកបើកនោះ រត់គេចខ្លួនបាត់ ហើយពុំមានរកឃើញអ្វីនៅក្នុងរថយន្ត ដើម្បីសម្គាល់អត្តសញ្ញាណ នោះទេ ប៉ុន្តែលោកនឹងបញ្ជូនរថយន្តឲ្យខាង មន្ទីរសាធារណការត្រួតពិនិត្យ ស្លាកលេខ ដែលមាននៅតែខាង មុខរថយន្ត ដើម្បីរកម្ចាស់កម្មសិទ្ធិ។
បច្ចុប្បន្ន ដោយមានការណែនាំពីអភិបាលខេត្តកំពង់ចាម និងមានការអនុញ្ញាតតាមផ្លូវច្បាប់ពីព្រះរាជអាជ្ញា ផងនោះ ឈើ និងរថយន្តត្រូវបានរក្សាទុក ជាបណ្តោះអាសន្ន ដើម្បីចាត់ការតាមនីតិវិធីបន្តទៀត ៕

Thursday 24 July 2014

Blood Sugar

រដ្ឋ​មន្ត្រី​បរិស្ថាន​៖ បើ​អឺរ៉ុប ឈប់​ទិញ​ស្ករអំពៅ​ពី​កម្ពុជា ប្រៀបដូចជា ផ្តាច់​មុខរបរ​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ក្រីក្រ​កម្ពុជា​

រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​បរិស្ថាន ទើប​ឡើង​ថ្មី លោក សាយ សំ​អាល់ ដែល​មាន​វ័យក្មេង បាន​ការពារ​ចំពោះ​បញ្ហា​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច ដែល​រដ្ឋាភិបាល បាន​ផ្តល់ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន សម្រាប់​ដាំ​អំពៅ ធ្វើ​ស្ករស​។ ប៉ុន្តែ​ដី​សម្បទាន​នោះ បាន​បង្ក​ឲ្យមាន​ជម្លោះ​ដីធ្លី ជាមួយ​ប្រជាពលរដ្ឋ ពិសេស​នៅ​កោះកុង និង​នៅ​ខេត្ត​កំពង់ស្ពឺ​។​
​ក្នុង​សន្និសីទកាសែត នា​ព្រឹក​ថ្ងៃ​ពុធ​នេះ លោក​រដ្ឋមន្ត្រី សាយ សំ​អាល់ បានបញ្ជាក់​ថា “​ខ្ញុំ​បាន​ជួប​ជាមួយ​អង្គទូត​មួយចំនួន នៅពេល​ដែល​គាត់​ហៅ​អំពៅ ជា​អំពៅ​ឈាម​។ ជាការ​បំផ្លាញ​ចោល​មួយ​នូវ​ឧស្សាហកម្ម​មួយ​។ ប្រជាជន​នៅ​ឱ​រ៉ាល់​នៅ​ខែ​ឧសភា បាន​ទៅ​ឡើង​កាប់​ឈើ ជា​ទំ​លៀម​ទំលាប់​របស់​ពួកគាត់​។ ពេល​មាន​ឧស្សាហកម្ម​អំពៅ​នេះ​ដើរ បងប្អូន​ទាំងអស់​នោះ អាចមករ​ការងារ​ធ្វើបាន ជាមួយនឹង​ចំការ​អំពៅ ជាមួយ​នឹង​រោងចក្រ​អំពៅ និង​ធ្វើ​ពាណិជ្ជកម្ម​លើ​ស្ករ​អំពៅ​”​។
say-samal_cen1
​លោក​រដ្ឋមន្ត្រី សាយ សំ​អាល់ បន្តថា “​យើង​ត្រូវ​ជម្នះ​ថា ឧស្សាហកម្ម​ណា​ដែល​ជួយរ​ការងារ​ផ្តល់​ការងារ​ឲ្យ​ប្រជាជន​យើង​ធ្វើ ជួយ​ដល់​សេដ្ឋកិច្ច​ប្រទេស​យើង យើង​ត្រូវតែ​ជម្នះ​ការពារ​ឲ្យបាន​។ ប្រសិនបើ​បំផ្លាញចោល​ឧស្សាហកម្ម​អំពៅ​នេះ​ចោល ប្រជាជន​ប្រមាណ​ពាន់​នាក់​នោះ​ទៅ​រក​ការងារ​ឯ​ណា​បាន​ធ្វើ ហើយ​ខឿន​ឧស្សាហកម្ម​មួយ​ត្រូវ​បំផ្លាញ​ចោល​ដោយសារ​រឿង​នយោបាយ យើង​ត្រូវ​គិត​យ៉ាង​ម៉េច​។ យើង​ដឹង​ហើយ​នៅ​ចំការ​អំពៅ​មានទំនាស់ ប៉ុន្តែ​យើង​អង្គុយ​ទល់មុខ​គ្នា​ចរចា​គ្នា ចាំបាច់​អី​បំផ្លាញ​ឧស្សាហកម្ម​អំពៅ​ដែល​យើង​ទើប​តែ​ចាប់​កកើតឡើង​”​។​
​ការលើកឡើង​របស់​លោក​រដ្ឋមន្ត្រី​ដូច្នេះ បាន​ធ្វើឡើង ខណៈពេល​ប្រជាពលរដ្ឋ​មួយចំនួន នៅ​ឃុំ​ជីខ​លើ ស្រុក​ស្រែអំបិល ខេត្ត​កោះកុង និង​ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​ឃុំ​អម​លាំង ស្រុក​ថ្ពង ខេត្ត​កំពង់ស្ពឺ កើត​មាន​បញ្ហា​ដីធ្លី យូរ​ឆ្នាំ​មក ជាមួយនឹង​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន ដែល​ទទួលបាន​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច ពី​រដ្ឋាភិបាល សម្រាប់​ដាំ​អំពៅ ធ្វើ​ស្ករស​។
​ករណី​ជម្លោះ​នៅ​ខេត្ត​កោះកុង នឹង​ត្រូវ​តុលាការ​នៅ​ប្រទេស​អង់គ្លេស ដែល​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​ប្រទេស​អឺរ៉ុប បើកសវនាការ ជំនុំជម្រះ​លើ​រឿងក្តី ប្រឆាំង​នឹង​ក្រុមហ៊ុន​ស្ករស​អង់គ្លេស ឈ្មោះ Tate & Lyle​។ ក្រុមហ៊ុន Tate & Lyle ដែល​ទទួល​សិទ្ធិ​ទិញ​ស្ករស ពី​ក្រុមហ៊ុន​ផលិត​ស្ករស នៅ​ខេត្ត​កោះកុង​។ បណ្តឹង​នោះ ត្រូវបាន​ប្រជា​សហគមន៍ ក្រោម​ការ​ជ្រោមជ្រែង​ពី​មេធាវី​បរទេស បាន​ដាក់ពាក្យ​ប្តឹង ដោយ​សំអាង​ថា ក្រុមហ៊ុនស្ករស​នៅ​ខេត្ត​កោះកុង រំលោភ​លើ​ដី​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​។ ប្រជាពលរដ្ឋ បាន​ប្រសិទ្ធិ​នាម​ផលិតផល​ស្ករស​នោះ ថា​ជា ស្ករ​ឈាម​៕​ ប្រភព ៖ CEN

Wednesday 23 July 2014

MOE minister said that Try Pheap give land back to government in Dragon tail area


រថយន្ត​របស់​ក្រុមហ៊ុន ទ្រី ភាព ចូល​ដឹក​ឈើ​នៅ​ក្នុង ខេត្ត​រតនគិរី។
រថយន្ត​របស់​ក្រុមហ៊ុន ទ្រី ភាព ចូល​ដឹក​ឈើ​នៅ​ក្នុង ខេត្ត​រតនគិរី។ ហេង ជីវ័ន

ក្រុមហ៊ុន ទ្រី ភាព ឲ្យ​ដី​មក​រដ្ឋ​វិញ​ក្រោយ​ពី​កាប់​ឈើ​អស់

ភ្នំពេញៈ ខណៈ​ពេល​ដែល​ក្រសួង​បរិស្ថាន បាន​នឹង​កំពុង​រៀបចំ​បង្កើត​យន្តការ​ថ្មី​មួយ​ទៀត​ក្នុង​ការ​ពិនិត្យ​ សកម្មភាព​របស់​ក្រុមហ៊ុន​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច និង​សិប្បកម្ម​កែច្នៃ​ឈើ​នៅ​ទូទាំង​ប្រទេស​នោះ ក្រុមហ៊ុន ទ្រី ភាព បាន​ប្រគល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​របស់​ខ្លួន​ចំនួន ២ ម៉ឺន​ហិកតា​មក​ឲ្យ​ក្រសួង​វិញ។
រដ្ឋ​មន្រ្តី​ក្រសួង​បរិស្ថាន លោក សាយ សំអាល់ បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ក្នុង​សន្និសីទ​សារ​ព័ត៌មាន​ស្តី​ពី​ការងារ​គ្រប់​គ្រង​ វិស័យ​បរិស្ថាន​នៅ​កម្ពុជា​កាល​ពី​ម្សិល​មិញ​ថា ដី​សម្បទាន ២ ម៉ឺន​ហិកតា​ដែល​ក្រុម​ហ៊ុន ទ្រី ភាព ទទួល​បាន​ពី​រដ្ឋាភិបាល​នៅ​តំបន់ កន្ទុយ​នាគ ក្នុង​ឧទ្យាន​ជាតិ វីរជ័យ ក្នុង ខេត្ត​រតនគិរី និង ស្ទឹងត្រែង នោះ​ត្រូវ​បាន​ប្រគល់​មក​ឲ្យ​ក្រសួង​បរិស្ថាន​គ្រប់​គ្រង​វិញ​នៅ​ក្នុង​ អាណត្តិ​ដែល​លោក​ធ្វើ​ជា​រដ្ឋ​មន្រ្តី​ក្រសួង​បរិស្ថាន​ចាប់​តាំង​ពី ឆ្នាំ​២០១៣ មក។
លោក​បញ្ជាក់​ថា៖ «ក្រុម​ហ៊ុន ទ្រី ភាព បាន​ប្រគល់​ដី ២ ម៉ឺន​ហិកតា​នៅ​តំបន់ កន្ទុយ​នាគ មក​វិញ ហើយ​ក្រសួង​បាន​ដាក់​ដី​ព្រៃ​នោះ​ជា​ដី​អភិរក្ស​វិញ​ដែរ។ ក្រៅ​ពី​នេះ​យើង​កំពុង​បន្ត​ត្រួត​ពិនិត្យ​មើល​ក្រុម​ហ៊ុន​ផ្សេង​ទៀត»។
លោក​រដ្ឋ​មន្រ្តី​មិន​បាន​បញ្ជាក់​ប្រាប់​ពី​មូល​ហេតុ​ដែល​ក្រុម​ហ៊ុន ទ្រី ភាព ប្រគល់​ឲ្យ​វិញ​នោះ​ទេ។ ក្នុង​បំណង​អភិរក្ស​ជីវចម្រុះ លោក​រដ្ឋ​មន្រ្តី​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ក្រសួង​បាន​និង​កំពុង​រៀបចំ​ធ្វើ​យន្តការ​មួយ ដើម្បី​ពិនិត្យ​មើល​ទៅ​លើ​សកម្មភាព​របស់​ក្រុម​ហ៊ុន​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច ការ​ប្រមូល​និង​ដឹក​ជញ្ជូន​អនុផល​ព្រៃ​ក្នុង​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច និង​លើ​សិប្បកម្ម​កែច្នៃ​ឈើ​ផង​ដែរ។ ក្នុង​នោះ​ក៏​មាន​ចូល​រួម​ជាមួយ​នឹង​ក្រសួង​កសិកម្ម ក្រសួង​ដែនដី ក្រសួង​មហាផ្ទៃ និង​ដៃ​គូ​អភិវឌ្ឍន៍​ផង​ដែរ។
លោក​ថា៖ «យើង​នឹង​ជំរុញ​ឲ្យ​ក្រុម​ហ៊ុន​ធ្វើ​ទៅ​តាម​ផែនការ​មេ។ គ្មាន​ឆន្ទៈ​ធ្វើ ឬ​ខ្វះ​ដើម​ទុន​នោះ យើង​នឹង​ដក​មក​វិញ ផ្ទេរ​ទៅ​ជា​ដី​អភិរក្ស​វិញ»។
លោក សាយ សំអាល់ បាន​បញ្ជាក់​ថា៖ «បង់​ពន្ធ​មុន​សិន​ចៀស​វាង​កាប់​ហើយ​ដុត​ចោល។ រីឯ​រឿង​សិប្បកម្ម​កែច្នៃ​ឈើ​ក៏​ត្រូវ​រៀបចំ និង​ត្រួត​ពិនិត្យ​ឡើង​វិញ​ដែរ។ យើង​ត្រូវ​ដឹង​អត្ត​សញ្ញាណ​ថា ឈើ​ហ្នឹង​វា​មក​ពី​ណា។ សិប្បកម្ម​ថា ទិញ​ពី​ដី​សម្បទាន តែ​កន្លង​មក​វា​ពិបាក​ក្នុង​ការ​គ្រប់​គ្រង​រឿង​នេះ»។
ក្រសួង​បរិស្ថាន កសិកម្ម និង​រៀបចំ​ដែនដី​បាន​និង​កំពុង​រៀបចំ​ធ្វើ​ផែនទី​ឯកភាព​រួម​មួយ​ដែរ ដើម្បី​ឈាន​ទៅ​រក​ការ​ចុះ​បញ្ជី​ដី​រដ្ឋ​ទាំង​អស់។ ក្នុង​នោះ​ដី​សម្បទាន​គឺ​នឹង​ចុះ​មុន​គេ​បង្អស់។ ប៉ុន្តែ​ការ​ធ្វើ​ផែនទី​ឯកភាព​នេះ វា​ទាមទារ​ពេល​វេលា​យូរ​តំបន់​ខ្លះ​ត្រូវ​ហោះ​ថត​ពី​លើ និង​យក​ទៅ​ផ្ទៀត​ផ្ទាត់​នៅ​នឹង​ដី​ជាក់​ស្តែង​ទៀត។
លោក ឆាយ ធី អ្នក​សម្រប​សម្រួល​អង្គការ​សិទ្ធិ​មនុស្ស អាដហុក ខេត្ត​រតនគិរី បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ដី​ព្រៃ​ជិត ១០ ម៉ឺន​ហិកតា​ក្នុង​ឧទ្យាន​ជាតិ វីរជ័យ ត្រូវ​បាន​ប្រគល់​ឲ្យ​ក្រុម​ហ៊ុន​ប្រមាណ​ជា ១០។
ក្នុង​នោះ​ក៏​មាន​ក្រុម​ហ៊ុន ទ្រី ភាព ផង​ដែរ។ លោក​បាន​កត់​សម្គាល់​ឃើញ​ថា ក្រុម​ហ៊ុន ទ្រី ភាព មិន​ឃើញ​មាន​ធ្វើ​ការ​អភិវឌ្ឍ​លើ​ដី​នោះ ហើយ​ក្រោយ​មក​មាន​ព័ត៌មាន​ថា ក្រុម​ហ៊ុន​បាន​ប្រគល់​ដី​ទៅ​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល​វិញ។
រដ្ឋាភិបាល​បាន​ផ្តល់​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ដល់​ក្រុម​ហ៊ុន​បរទេស​និង​ ក្នុង​ស្រុក​ចំនួន ៣០ ក្នុង ខេត្ត​រតនគិរី ដែល​មាន​ផ្ទៃ​ដី​សរុប​ចំនួន ១៣៥ ៥៦៥,៧៣ ហិកតា។ ក្នុង​នោះ​មាន​ក្រុម​ហ៊ុន​ស្ថិត​ក្រោម​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ក្រសួង​កសិកម្ម​ ចំនួន ១៨ មាន​ផ្ទៃ​ដី​ចំនួន ១០០ ៥៥២,៧៣ ហិកតា។ ចំណែក​ឯ ១២ ក្រុម​ហ៊ុន​ទៀត​ស្ថិត​ក្រោម​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ក្រសួង​បរិស្ថាន​មាន​ផ្ទៃ​ ដី ៨២ ៦៥៥ ហិកតា៕

Friday 11 July 2014

Dragon tail_5 forest communities conserved


លោក សាយ សំអាល់ (ឆ្វេង) រដ្ឋ​មន្ត្រី​ក្រសួង​បរិស្ថាន​ក្នុង​ពិធី​នៅ ខេត្ត​រតនគិរី កាល​ពី​ម្សិល​មិញ។
លោក សាយ សំអាល់ (ឆ្វេង) រដ្ឋ​មន្ត្រី​ក្រសួង​បរិស្ថាន​ក្នុង​ពិធី​នៅ ខេត្ត​រតនគិរី កាល​ពី​ម្សិល​មិញ។ ហេង ជីវ័ន

ព្រៃ​នៅ​កន្ទុយ​នាគ​ជិត ២ ម៉ឺន​ហិក​តា​ត្រូវ​ដាក់​ជា​តំបន់​ការពារ

រតនគិរីៈ ផ្ទៃ​ដី​តំបន់​កន្ទុយ​នាគ​ទំហំ​ជិត​ពីរ​ម៉ឺន​ហិកតា​ក្នុង​ឧទ្យាន​ជាតិ វីរ​ជ័យ ត្រូវ​បាន​ដាក់​ជា​តំបន់​ការ​ពារ​ធនធាន​ធម្មជាតិ នឹង​អាច​ប្រែ​ក្លាយ​ជា​តំបន់​ទេសចរណ៍​បែប​ធម្មជាតិ ដោយ​មាន​ការ​ឧបត្ថម្ភ​ថវិកា​ជាង​មួយ​លាន​ដុល្លារ​ពី​សហភាព​អឺរ៉ុប បន្ទាប់​ពី​ព្រៃ​ឈើ​ក្នុង​តំបន់​នេះ បាន​ទទួល​រង​នូវ​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​យ៉ាង​ធ្ងន់​ធ្ងរ។
អគ្គ​នាយកដ្ឋាន​រដ្ឋបាល​ការពារ និង​អភិរក្ស​ធម្មជាតិ​នៃ​ក្រសួង​បរិស្ថាន លោក ចាយ សាមិត្ត កាល​ពី​ម្សិល​មិញ​បាន​ចុះ​ហត្ថលេខា​លើ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ជាមួយ​តំណាង​សហគមន៍ ​ចំនួន ៥ ដោយ​ទុក​ព្រៃ​សហគមន៍​ទាំង​នោះ ជា​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ឧទ្យានជាតិ​ក្រោម​គម្រោង​ឧបត្ថម្ភ​ថវិកា​ជាង ១ លាន​ដុល្លារ​រយៈ​ពេល ៥ ឆ្នាំ​របស់​សហភាព​អឺរ៉ុប។ តំបន់​សហគមន៍​ទាំង​ប្រាំ​នេះ រួម​មាន អូរ​ចាយ អូរ​ទុង អូរ​តាបូក មណ្ឌល​យ៉ន និង អួតខាំផា ដែល​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង​កាល​ពី ឆ្នាំ​២០០២ មាន​ទំហំ​សរុប​ចំនួន ១៨៣៩៥ ហិកតា​ដែល​មាន​ជន​ជាតិ​ដើម​ភាគ​តិច​រស់​នៅ​ចំនួន ១៣៤៦ គ្រួសារ​ស្មើ​នឹង ៥៧៥៦ នាក់។
លោក សាយ សំអាល់ រដ្ឋ​មន្ត្រី​ក្រសួង​បរិស្ថាន​ដែល​ធ្វើ​ជា​អធិបតី​ក្នុង​ការ​ចុះ​កិច្ច​ព្រម ​ព្រៀង​នេះ​បាន​ថ្លែង​ថា កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​នេះ ជា​ការ​ទទួល​ស្គាល់​ជា​ផ្លូវ​ការ​ស្រប​តាម​ច្បាប់​របស់​រដ្ឋាភិបាល​ចំពោះ​ សហគមន៍ និង​ពលរដ្ឋ​ដែល​កំពុង​រស់​នៅ​ក្នុង​តំបន់​នោះ។
លោក​បញ្ជាក់​ថា៖ «ឧទ្យានជាតិ វីរជ័យ មាន​សារៈ​សំខាន់​ណាស់ ដោយ​សារ​មាន ធនធាន និង​ជីវចម្រុះ​ច្រើន​ប្រភេទ ហើយ​ការ​បង្កើត​និង​រៀបចំ​សហគមន៍​តំបន់​ការពារ​ធនធាន​ធម្មជាតិ​នេះ គឺជា​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត និង​ថែរក្សា​វប្បធម៌​បង​ប្អូន​ជន​ជាតិ​ដើម​ភាគ​តិច»។
លោក សាយ សំអាល់ បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា លោក​បាន​សហការ​ជាមួយ​ក្រសួង​ទេសចរណ៍ ក្នុង​ការ​ប្រែ​ក្លាយ​សហគមន៍ និង​ការពារ​ធនធាន​ធម្មជាតិ​មួយ​ចំនួន ជា​តំបន់​ទេសចរណ៍។
លោក​បន្ថែម​ថា៖ «យើង​ចង់​បញ្ចៀស​បង​ប្អូន​នៅ​សហគមន៍​ទាំង​អស់​នេះ​ឲ្យ​ងាក​ចេញ​ពី​ការ​ពឹង​ ផ្អែក​លើ​អនុផល​ព្រៃ​ឈើ​ទៅ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​បម្រើ​សេវា​ទេសចរណ៍ ធ្វើ​កសិកម្ម ឬ​ចិញ្ចឹម​សត្វ​វិញ​ដើម្បី​ជួយ​កសាង​សេដ្ឋកិច្ច​សហគមន៍ ហើយ​អាច​ឈរ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​បាន​នៅ​ថ្ងៃ​ណា​មួយ​ពេល​អស់​គម្រោង​សហភាព​អឺរ៉ុប​ នេះ»។
លោក ហ្សង់ ហ្វ្រង់ស័រ កូតាំង ឯក​អគ្គ​រដ្ឋ​ទូត​សហភាព​អឺរ៉ុប បាន​ថ្លែង​ក្នុង​ឱកាស​នោះ​ថា រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា មាន​ទស្សន​វិស័យ​ច្បាស់​លាស់​ក្នុង​ការ​អភិវឌ្ឍ​ប្រកប​ដោយ​ចីរភាព​ក្នុង ខេត្ត​រតនគិរី នេះ។ ប៉ុន្តែ​វា​ក៏​មាន​ការ​ប្រឈម​ខ្ពស់​ផង​ដែរ​ក្នុង​ការ​អភិវឌ្ឍ​ប្រកប​ដោយ​ ចីរភាព​នោះ ដូច​ជា ការ​គ្រប់​គ្រង​ហិរញ្ញវត្ថុ និង​ការ​កាត់​បន្ថយ​ភាព​ក្រីក្រ។
លោក​បន្ត​ថា៖ «សកម្មភាព​របស់​យើង​សំខាន់​បំផុត គឺ​ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​អភិវឌ្ឍ​សម្រាប់​ប្រជា​ពលរដ្ឋ ពិសេស​គឺ​យើង​ចង់​អភិវឌ្ឍ​វិស័យ​ធនធាន​ធម្មជាតិ ប្រកប​ដោយ​ចីរភាព»។ លោក​បន្ត​ថា វា​មាន​ការ​លំបាក​ណាស់​បើ​សិន​ជា​សហគមន៍​នៅ​តែ​បន្ត​កាប់​ព្រៃ​ឈើ​និង​ បរបាញ់​សត្វ​ដោយ​សារ​តែ​ភាព​ក្រីក្រ​របស់​ពួក​គេ។
ជន​ជាតិ​ដើម​ភាគ​តិច​ចូល​រួម​នៅ​ក្នុង​ពិធី​នៅ ខេត្ត​រតនគិរី កាល​ពី​ម្សិល​មិញ។
ជន​ជាតិ​ដើម​ភាគ​តិច​ចូល​រួម​នៅ​ក្នុង​ពិធី​នៅ ខេត្ត​រតនគិរី កាល​ពី​ម្សិល​មិញ។ ហេង ជីវ័ន
លោក នួន ម៉ុល អាយុ ៥៣​ឆ្នាំ តំណាង​សហគមន៍​តំបន់​ការ​ពារ​ធម្មជាតិ​ទាំង​ប្រាំ​នេះ បាន​ប្តេជ្ញា​ថែរក្សា និង​ការ​ពារ​តំបន់​ទាំង​នោះ ដោយ​បន្ត​ចូល​រួម​ទប់​ស្កាត់​បទ​ល្មើស​ព្រៃ​ឈើ​ដែល​កំពុង​កើត​មាន​នៅ​ទីនោះ។ ព្រៃ​ឈើ​នៅ​តំបន់​កន្ទុយ​នាគ​បាន​ទទួល​រង​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​ស្ទើរ​គ្មាន​សល់ ចាប់​តាំង​ពី ឆ្នាំ​២០០៤ មក។ លោក នួន ម៉ុន បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា រហូត​មក​ដល់​ពេល​នេះ បទ​ល្មើស​ព្រៃ​ឈើ ក្នុង​សហគមន៍​នៃ​ឧទ្យាន​ជាតិ វីរជ័យ នៅ​តែ​បន្ត​កើត​មាន។
លោក​ថ្លែង​ថា៖ «ក្រុម​ហ៊ុន​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច ដែល​នៅ​ជាប់​នឹង​ដី​សហគមន៍​បាន​ចូល​កាប់​ឈើ​ក្នុង​ព្រៃ​សហគមន៍។ លើស​ពី​នោះ មាន​ឈ្មួញ​ទិញ​ម៉ាស៊ីន​អារ​ឈើ​ជាង ១០ គ្រឿង​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​ខ្លះ​ចូល​កាប់​ឈើ​យក​ទៅ​លក់​ឲ្យ​ពួក​គេ»។
ឧទ្យាន​ជាតិ​វីរជ័យ មាន​ព្រំ​ប្រទល់​ជាប់​នឹង ប្រទេស​វៀតណាម ហើយ​បើ​យោង​តាម​ឯកសារ​អង្កេត​មួយ​ដែល ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ ទទួល​បាន​ពី​អង្គការ អាដហុក កាល​ពី​ថ្ងៃ​ម្សិល​មិញ​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា មាន​ជន​ជាតិ វៀតណាម ជាច្រើន​បាន​ឆ្លង​ដែន​ចូល​មក​កាប់​ឈើ​នៅ​ឧទ្យាន​នេះ ចាប់​តាំង​ពី ឆ្នាំ​២០០៤ មក។
ការ​អង្កេត​នេះ បាន​បញ្ជាក់​ទៀត​ថា៖ «ជន​ល្មើស​ដែល​កាប់​ឈើ​ជា​ជន​ជាតិ វៀតណាម បាន​ប្រើ​ប្រាស់​គ្រឿង​ចក្រ និង​រថយន្ត​ជាច្រើន​គ្រឿង ហើយ​មន្រ្តី​អភិរក្ស មិន​អាច​ទប់​ស្កាត់​បាន​ទេ ដោយ​សារ​តែ​មាន​គ្នា​តិច​ពេក»។
លោក ឆាយ ធី អ្នក​សម្រប​សម្រួល​អង្គការ​សិទ្ធិ​មនុស្ស អាដហុក ខេត្ត​រតនគិរី បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា មាន​ក្រុម​ហ៊ុន​ចំនួន ៤ បាន​ទទួល​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​នៅ​តំបន់​កន្ទុយ​នាគ មាន​ដូច​ជា​ក្រុមហ៊ុន ទ្រី ភាព អាន ម៉ាឌី ក្រុម​ហ៊ុន វៀតណាម ក្រុង​ប៊ុក និង​ក្រុមហ៊ុន​ចិន ជីង​ចុង​តាន។
លោក​បញ្ជាក់​ថា៖ «អស់​ហើយ​ឈើ​គ្រញូង​នៅ វីរជ័យ នេះ។ ឥឡូវ​ចាប់​ផ្តើម​កាប់​ឈើ​ប្រភេទ​មាន​តម្លៃ​ផ្សេង​ទៀត​ក៏​ជិត​អស់​ដែរ ដោយ​សារ​តែ​អសមត្ថភាព និង​ការ​បណ្តែត​បណ្តោយ​ឲ្យ​បទ​ល្មើស​កើត​ឡើង របស់​មន្រ្តី​អភិរក្ស​បរិស្ថាន»។
ទាក់​ទង​ទៅ​នឹង​បញ្ហា​នេះ លោក សាយ សំអាល់ ថ្លែង​ថា ក្រសួង កំពុង​តែ​រក​វិធានការ​ទប់​ស្កាត់។ លោក​រដ្ឋ​មន្រ្តី​បន្ត​ថា៖ «វា​ជា​បញ្ហា​មួយ​ដែល​មិន​ងាយ​ស្រួល​ទេ វា​ពិបាក។ យើង​កំពុង​រិះរក​មធ្យោបាយ​និង​រៀបចំ​ផែនការ​មួយ​ចំនួន ចំពោះ​រឿង​នេះ តែ​ខ្ញុំ​មិន​អាច​និយាយ​បាន​ទេ​នៅ​ពេល​នេះ»៕

Wednesday 9 July 2014

12 ELC in Stung Treng


Companies warned over slow development of ELCs
Tue, 8 July 2014
Provincial government officials in Stung Treng have warned companies granted economic land concessions (ELCs) in the province to fulfil their promised development plans or face losing their rights to the land.
Touch Thea, director of the Stung Treng provincial department of agriculture, said the call for firms to deliver on their promises was made at a meeting with 12 companies.
It followed a recent evaluation by the National Assembly-Senate Relations and Inspection Ministry which revealed that some of them were lagging in their agreed-upon ELC commitments, Thea said.
“The meeting was to find out why some companies are running behind their schedule plantation as planned. We are going to create a working group of the relevant department to control over the granted ELC.
“For the first step, provincial officials will inform and encourage those companies to put more effort into speeding up their plantation. We will report to the ministry of agriculture and the government, in the worst case, to take back the ELC rights.”
Thea said the ultimate purpose of an ELC is to provide jobs and prosperity for local communities.
The department director declined to name the companies called to the meeting, but a 2013 provincial investment report from the Council for the Development of Cambodia (CDC) shows there are just 12 ELCs in Stung Treng. They are granted to Cassaca Processing Co Ltd, Sal Sopheap Peanich Co Ltd, Sopheaknica Investment Industrial Co Ltd, Phumady Investment Group Co Ltd, GG World Group (Cambodia) Development Co Ltd, Grand Land Agriculture Co Ltd, Green Sea Agriculture Co Ltd, Siv Guek Investment Co Ltd, Cambodia Research Mine and Development Co Ltd, Un-Inter Trading and Development Co Ltd, Bonarita Stung Treng Co Ltd and Sok Heng Co Ltd.
The 12 companies’ ELCs total 177,850 hectares for the development of large agricultural plantations, including of cassava, rosewood, cashew nuts, acacia trees and rubber.
The Mong Reththy Group, owner of Green Sea Agriculture (GSA), has the greatest share of concessions in the province, according to a list of ELCs from the Ministry of Agriculture. The list shows that the group was granted over 100,000 hectares in 2001 to plant acacia, rubber, cassava, sugarcane and jatropha, which is used to produce oil for biodiesel.
According to the Mong Rethythy Group website, the company has cultivated 1,200 hectares of this land – only slightly over 1 per cent of their total concession area.
“For why the company is late in
getting plantation to cover most of the area, the answer is short: because we do not have money. We are working to gather funding,” the group’s president and CEO, Mong Reththy, said yesterday.
Ouch Leng, director of the Cambodian Human Rights Task Force, said there has yet to be a good example set in the use of ELCs, and that the concession policy offers fewer pros than cons.
“It is obvious that Cambodia is losing economically by granting ELCs with good forests which are worth billions of dollars in exchange for only $2 to $5 per hectare,” he said.
“The expected result of an ideal ELC on paper shows that it benefits people, but in reality ELCs are hurting people in the community and only serving a group of people who have power and are corrupt,” he added.
Leng pointed to two companies – Sal Sophea Peanich and Sopheaknika Investment Industrial – that have already been involved in cases of land conflict with claims of encroachment on traditional land.
Neither company could be reached yesterday. Steng Treng Governor Kol Somol declined to comment.

Monday 7 July 2014

Illegal logging reports sought by Sar Kheng

Timber that was allegedly felled illegally sits in a pile in Ratanakkiri province
Timber that was allegedly felled illegally sits in a pile in Ratanakkiri province late last month prior to being transported. Heng Chivoan

Illegal logging reports sought

Interior Minister Sar Kheng has issued a letter calling on all municipal and provincial administrations to file reports to his office on the state of their efforts to combat the illegal exploitation of natural resources, including forests and fisheries.
The letter, dated July 4 and obtained by the Post yesterday, requires the officials to file the reports, which must also cover legitimate resource exploitation, by July 20.
“Please evaluate the activity of logging and fishery crimes across provinces and areas where it is happening,” the letter says. “Provinces with border checkpoints and [transportation] corridors are requested to report the transporting of logs, both legally and illegally, as well as the measures the authorities are taking [in response].”
In a story just last week in the Post, numerous sources detailed a large bribery network abetting the movement of illegally logged timber in Ratanakkiri province. The reporter personally witnessed bribes exchanging hands between traders and police.
The Kheng letter follows an April 24 Council of Ministers directive requesting that guidelines on the management, sustainable use and preservation of protected natural resources be drawn up. The reports are expected to lead to a set of recommendations being passed on to Prime Minister Hun Sen.
But Chhim Savuth, director of the NGO the Natural Resource Protection Group, questioned the motives behind the issuance of the letter, suggesting that it might be little more than a public relations exercise.
“If the government really wants to prevent forest crimes, it would not be difficult, because the logs are transported by huge trucks and they cannot be hidden like drugs. But those officers do not dare act, because those who do this kind of business are senior government officers,” he said.
Forestry Administration director Chheng Kimsun and deputy director Ung Samath could not be reached.
A recent report by the Ministry of Agriculture, Forestry and Fisheries pointed to more than 80,000 hectares of land that have been “reforested” from 2008 to 2012.
However, several studies last year showed deforestation on a huge scale, with one paper finding that more than a third of the country’s forests have been lost since 1973.

Sar Kheng ordered provincial authority report on illgela logging

លោក ស ខេង ឲ្យ​គ្រប់​ខេត្ត​ធ្វើ​របាយ​ការណ៍​ព្រៃ​ឈើ

ភ្នំពេញៈ លោក ស ខេង ឧប​នាយក​រដ្ឋ​មន្ត្រី និង​រដ្ឋ​មន្ត្រី​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ បាន​ចេញ​លិខិត​ស្នើ​ឲ្យ​គណៈ​បញ្ជា​ការ​ឯកភាព​រដ្ឋបាល រាជធានី-ខេត្ត ធ្វើ​របាយ​ការណ៍​អំពី​សកម្មភាព​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃ​ឈើ​ឲ្យ​បាន​មុន​ថ្ងៃ ទី២០ ខែ​កក្កដា ដើម្បី​មាន​មូលដ្ឋាន​ធ្វើ​សេចក្តី​រាយ​ការណ៍​ជូន​ប្រមុខ​រដ្ឋាភិបាល​អំពី​ វិធានការណ៍​ការពារ​ធន​ធាន​ព្រៃ​ឈើ ជលផល និង​តំបន់​ការពារ​ធនធាន​ធម្មជាតិ។
យោង​ទៅ​តាម​លិខិត​ដែល​ចុះ​ហត្ថលេខា​ដោយ​លោក ស ខេង កាល​ពី​ថ្ងៃ ទី៤ ខែ​កក្កដា បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ជម្រាប​ឯកឧត្តម​អភិបាល និង​ជា​ប្រធាន​គណៈ​បញ្ជាការ​ឯកភាព​រដ្ឋបាល រាជធានី ខេត្ត មេត្តា​ជ្រាប​ថា ដើម្បី​មាន​មូលដ្ឋាន​ធ្វើ​សេចក្តី​រាយ​ការណ៍​ជូន​ប្រមុខ​រាជ​រដ្ឋាភិបាល​ អំពី​វិធានការ​ការពារ​ធន​ធាន​ព្រៃ​ឈើ ជលផល និង​តំបន់​ការ​ពារ​ធនធាន​ធម្មជាតិ​នានា ក្រសួង​មហាផ្ទៃ ស្នើ​ឯកឧត្តម​រៀប​ចំ​របាយ​ការណ៍ ជា​លាយ​លក្ខណ៍​អក្សរ​អំពី​ការ​អនុវត្ត​អនុក្រឹត្យ អំពី​ការ​បង្ការ ទប់​ស្កាត់ បង្ក្រាប​បទ​ល្មើស​ព្រៃ​ឈើ ជលផល និង​តំបន់​ការពារ​ធនធាន​ធម្មជាតិ​នានា។
នៅ​ក្នុង​លិខិត​នោះ​ឲ្យ​ដឹង​ថា៖ «វាយតម្លៃ​អំពី​សកម្មភាព​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃ​ឈើ​ បទ​ល្មើស​ជល​ផល ក្នុង​ទូទាំង​ខេត្ត​និង​តំបន់​ដែល​កំពុង​មាន​សកម្មភាព។ ខេត្ត​ដែល​មាន​ច្រក​ទ្វារ​ព្រំដែន និង​ច្រក​របៀង ស្នើ​រាយការណ៍​អំពី​សកម្មភាព​ដឹក​ជញ្ជូន​ឈើ​ទាំង​ស្រប​ច្បាប់​និង​មិន​ស្រប​ ច្បាប់ ព្រម​ទាំង​វិធាន​ការ​របស់​អាជ្ញាធរ»។
នៅ​ក្នុង​លិខិត​ថា រាយការណ៍​ចំនួន​ដេប៉ូ​ទិញ លក់​ឈើ និង​សិប្បកម្ម​កែច្នៃ​ឈើ​ដែល​មាន​ច្បាប់​និង​គ្មាន​ច្បាប់ វិធាន​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​អាជ្ញាធរ​និង​អនុសាសន៍ សំណូមពរ​នានា​ពាក់​ព័ន្ធ​វិធាន​ការ​ការពារ​ធន​ធាន​ព្រៃ​ឈើ ជលផល​និង​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​នានា និង​បញ្ហា​ប្រឈម​ក្នុង​ការ​បង្ការ​ទប់​ស្កាត់ បង្ក្រាប​បទ​ល្មើស​ព្រៃ​ឈើ។
នៅ​ក្នុង​លិខិត​នោះ​ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា៖ «របាយ​ការណ៍​នេះ​ត្រូវ​ប្រជុំ​ឆ្លង​គណៈ​បញ្ជាការ​ឯកភាព​រដ្ឋបាល​រាជធានី ខេត្ត​សាម៉ី និង​ត្រូវ​ផ្ញើ​មក​ដល់​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ ឲ្យ​បាន​មុន​ថ្ងៃ ទី​២០ ខែ​កក្កដា ឆ្នាំ​២០១៤»។
កាល​ពី​ថ្ងៃ ទី២៤ ខែ​មេសា ឆ្នាំ​២០១៤ ទី​ស្តី​ការ​គណៈ​រដ្ឋ​មន្ត្រី បាន​ចេញ ស.ជ.ណ ស្តី​ពី​ករណី​សំណើ​សុំ​គោល​ការណ៍​លើ​វិធាន​ការ​នានា ដើម្បី​លើក​កម្ពស់​ការ​គ្រប់​គ្រង​ការ​ប្រើ​ប្រាស់​និង​ការ​អភិរក្ស​ធនធាន​ ព្រៃ​ឈើ ជលផល និង​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​ប្រកប​ដោយ​ប្រសិទ្ធភាព​និង​និរន្តរភាព។
លោក ឈឹម សាវុធ នាយក​ប្រតិបត្តិ​អង្គការ​ការពារ​និង​អភិរក្ស​ធនធាន​ធម្មជាតិ​បាន​ថ្លែង​ឲ្យ​ ដឹង​ថា អ្វី​ដែល​ក្រសួង​ធ្វើ​នោះ​គឺជា​រឿង​ដដែលៗ​គ្មាន​អ្វី​ដែល​ថ្មី​និង​ប្លែក​ នោះ​ទេ ពី​ព្រោះ​ក្រសួង​គ្រាន់​តែ​ចង់​បង្ហាញ​ទៅ​សាធារណៈ​ជន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ក្រសួង​ក៏​បាន​ខិត​ខំ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​អំពី​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃឈើ​ដែរ។
លោក​ថា៖ «ប្រសិន​បើ​រដ្ឋាភិបាល​ចង់​ទប់​ស្កាត់​បទ​ល្មើស​ព្រៃ​ឈើ​ពិត​ប្រាកដ​មែន​នោះ ​វា​មិន​ពិបាក​ទេ ពីព្រោះ​បទ​ល្មើស​ព្រៃ​ឈើ​ដឹក​ទាំង​ឡាន​ធំៗ​មិន​មាន​ការ​លាក់​បាំង​ដូច​ គ្រឿង​ញៀន​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​មន្ត្រី​ទាំង​នោះ​មិន​ហាន​ធ្វើ​ដោយ​សារ​តែ​អ្នក​ដែល​រក​ស៊ី​ឈើ​នោះ​ មាន​ឋានៈ​ធំ​នៅ​ក្នុង​ជួរ​រដ្ឋាភិបាល»។
លោក​ថ្លែង​ថា ចំពោះ​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ​នេះ​លោក​បាន​ធ្វើ​របាយ​ការណ៍​ដាក់​ជូន​ម្តង​រួច​ទៅ​ ហើយ​ដោយ​ប្រាប់​ទាំង​ឈ្មោះ​និង​ទី​តាំង​ប្រព្រឹត្ត​បទ​ល្មើស​ប៉ុន្តែ​បាន​ ត្រឹម​ឆ្លើយ​បំភ្លឺ​វិញ​ថា ឈើ​ទាំង​អស់​ដែល​ក្រុមហ៊ុន​ឧកញ៉ា ទ្រី ភាព ដឹក​នោះ​គឺ​ជា​ឈើ​ស្រប​ច្បាប់​ដែល​បាន​ទិញ​ពី​រដ្ឋាបាល​ព្រៃ​ឈើ។
ឆេង គឹមស៊ុន ប្រតិភូ​រាជ​រដ្ឋាភិបាល ទទួល​បន្ទុក​ប្រធាន​រដ្ឋបាល​ព្រៃ​ឈើ ពុំ​អាច​ទំនាក់​ទំនង​ដើម្បី​សុំ​ការ​អត្ថាធិប្បាយ​បាន​ទេ។
យោង​ទៅ​តាម​របាយ​ការណ៍​បូក​សរុប​ការងារ​កសិកម្ម រុក្ខា​ប្រមាញ់ និង​នេសាទ​ប្រចាំ ឆ្នាំ ២០១២-២០១៣ បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ក្នុង​រយៈ​ពេល ៥​ឆ្នាំ ចាប់​តាំង​ពី ឆ្នាំ​២០០៨ ដល់ ឆ្នាំ​២០១២ រដ្ឋបាល​ព្រៃ​ឈើ​បាន​ដាំ​ឈើ​ឡើង​វិញ​ចំនួន​សរុប​ចំនួន ៨០ ៦៩៣ ហិកតា ដើម្បី​បង្កើន​គម្រប​ព្រៃ​ឈើ​លើ​ផ្ទៃ​ដី​រេច​រឹល​និង​ស្តារ​ព្រៃ​ឈើ​ឡើង​វិញ ស្រប​ពេល​ដែល​អង្គការ​ក្រៅ​រដ្ឋាភិបាល​បាន​លើក​ឡើង​ថា ព្រៃ​របស់ ប្រទេស​កម្ពុជា បាន​ធ្លាក់​ចុះ​ពី​ប្រហែល ៧២ ភាគ​រយ​នៃ​ផ្ទៃ​ប្រទេស ក្នុង ឆ្នាំ​១៩៧៣ មក​នៅ​ត្រឹម​តែ​ប្រហែល ៤៦ ភាគរយ​ប៉ុណ្ណោះ ក្នុង ឆ្នាំ​២០១៣៕

Wednesday 2 July 2014

Police arrested luxury cut trees for Try Pheap Group

២៩ មេសា ២០១៤

កម្លាំងនាយកដ្ឋានប្រឆាំងបទល្មើសសេដ្ឋកិច្ច ដឹកនាំដោយឯកឧត្តម ជា សុមេធី ធ្វើការឃាត់ឈើប្រណិតរាប់ពាន់ដុំនៅស្រុកវើនសៃ ខេត្តរតនគិរី

ខេត្ដរតនគិរី ៖ ឈើប្រណិតរាប់ពាន់ដុំត្រូវបានកម្លាំងនាយកដ្ឋានប្រឆាំងបទល្មើសសេដ្ឋកិច្ច ក្រសួងមហាផ្ទៃ ដឹកនាំដោយឯកឧត្តម ជា សុមេធី ឃាត់ធ្វើការពិនិត្យនូវរាល់បទដ្ឋាន បែបបទលិខិតស្នាមផ្សេងៗកាលពីថ្ងៃទី២៦ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១៤ នៅមាត់ទន្លេសេសាន ស្ថិតក្នុងស្រុកវ៉ើនសៃ ខេត្ដរតនគិរី ។
ឈើប្រណិតដែលកម្លាំងនាយកដ្ឋានធ្វើការឃាត់នៅមាត់ទន្លេស្រុកវ៉ើនសៃនេះ ត្រូវបានគេដឹងថា ដឹកចេញពីតាមតំបន់នានាដូចជាព្រៃការពារ ព្រៃសហគមន៍ និងតំបន់ឧទ្យានជាតិ ជាដើម ហាក់បីដូចជាមានភាពអនាធិបតេយ្យ យ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេង ។
នៅក្នុងការឃាត់ខាងលើនេះដែរ ក្រោយពីសមត្ថកិច្ចចម្រុះ ត្រួតពិនិត្យរាល់បែបបទលិខិតស្នាមគ្រប់គ្រាន់ បានប្រគល់ឈើទាំងនោះជាងមួយពាន់ដុំទៅឱ្យ ក្រុមហ៊ុនរបស់លោកឧកញ៉ា ទ្រី ភាព ព្រោះក្រុមហ៊ុននេះមានអាជ្ញាប័ណ្ណប្រមូលទិញឈើពីតំបន់ព្រៃសម្បទានផ្សេងៗបង់ពន្ធជូនរដ្ឋាភិបាល ។
ប៉ុន្ដែអ្វីដែលជាបញ្ហារិះគន់នោះ រាល់ឈើប្រណីតទាំងអស់នៅក្នុងស្រុកវើនសៃ សុទ្ធសឹងតែកាប់បំផ្លាញដឹកចេញតំបន់ព្រៃសហគមន៍ ព្រៃការពារ និងឧទ្យានជាតិវរៈជ័យដោយ ក្រុមឈ្មួញកណ្ដាលប្រើប្រជាពលរដ្ឋឱ្យចូលព្រៃកាប់ឈើក្នុង១ម៉ែត្រគូបតម្លៃ ចាប់ពី៦០ម៉ឺនរៀល ទៅ៨០ម៉ឺនរៀល ដើម្បីលក់ឱ្យក្រុមហ៊ុនដោយស្របច្បាប់ ។ បញ្ហានេះសព្វថ្ងៃក្រុមឈ្មួញកណ្តាលតែងតែយកឈ្មោះក្រុមហ៊ុនស្របច្បាប់ទៅលាបពណ៌ដើម្បីរកស៊ីក្នុងផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ក្នុងប្រយោជន៍មិនត្រឹមត្រូវ ។ សូមបញ្ជាក់ផងដែរថា ឈើប្រណិត ទាំងរាប់ពាន់ដុំនោះមានបាញ់ជាអក្សរ ចំណាំផ្សេងៗគ្នាដូចជា ត,ម,ណ,M-53,Lt ជាដើម ។
ហើយឈើដែលឈ្មួញកណ្ដាលដឹកយកមក តាមមាត់ទន្លេសេសាន ដើម្បីដឹកបន្ដ ចូលក្រុមហ៊ុននេះ មិនត្រូវបានដឹងឈ្មោះឈ្មួញកណ្ដាលនៅឡើយទេ ដោយគេអះអាងថា ឈើនេះជាឈើស្របច្បាប់របស់ក្រុមហ៊ុនឧកញ៉ា ទ្រីភាព ។
ចំណែកកម្លាំងសមត្ថកិច្ចដែលដេកយាមឈើប្រណិតខាងលើនៅថ្ងៃទី២៧ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១៤ ក៏បានដកថយអស់ទៅវិញផងដែរ ៕

Wednesday 25 June 2014

D’Lotus Development_HLH_Beungkak



ក្រុមហ៊ុន ស៊ូកាគូ លក់​ដី​បឹងកក់​បន្ត​ទៅ​ឲ្យ HLH របស់ សិង្ហបុរី
Tue, 24 June 2014
ភ្នំពេញៈ ក្រុមហ៊ុន​កាន់​កាប់​គម្រោង​អភិវឌ្ឍន៍​តំបន់ បឹងកក់ ស៊ូកាគូ បាន​លក់​ដី​ទំហំ​ប្រមាណ ១,៣ ហិកតា ដែល​កំពុង​មាន​ជម្លោះ​ទៅ​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​បុត្រ​សម្ព័ន្ធ HLH Group ដែល​បាន​ចុះ​បញ្ជី​ក្នុង​ផ្សារ​ហ៊ុន សិង្ហបុរី។ នេះ​បើ​តាម​ការ​ប្រកាស​របស់​ក្រុមហ៊ុន HLH Group នៅ​លើ​គេហទំព័រ​ផ្សារ​ហ៊ុន​របស់ ប្រទេស​សិង្ហបុរី។
ក្រុមហ៊ុន D’Lotus Development ជា​បុត្រ​សម្ព័ន្ធ​នៃ​ក្រុមហ៊ុន HLH Group បាន ទិញ​ដី​មួយ​កន្លែង​នៅ​តំបន់​បឹងកក់ សង្កាត់​ស្រះ​ចក ខណ្ឌ​ដូនពេញ ក្នុង​តម្លៃ​ប្រមាណ ១៤,៩ លាន​ដុល្លារ​កាល​ពី​ថ្ងៃ ទី១៩ ខែ​មិថុនា ក្នុង​បំណង​អភិវឌ្ឍ​ទីតាំង​នេះ​ឲ្យ​ទៅ​ជា​តំបន់​ពាណិជ្ជកម្ម​និង​ផ្សារ​ ទំនើប។ នេះ​បើ​តាម​សេចក្តី​ប្រកាស​របស់ HLH
សេចក្តី​ប្រកាស​ចេញ​ផ្សាយ​ថ្ងៃ ទី២០ មិថុនា សរសេរ​ថា៖ «ក្រុមហ៊ុន D’Lotus Development គ្រោង​នឹង​អភិវឌ្ឍ​ឲ្យ​មាន​ជា​អគារ​ការិយាល័យ ខុនដូ បែប​ប្រណីត ភោជនីយដ្ឋាន បារ៍ និង​ហាង​លក់​ទំនិញ​នៅ​លើ​ទីតាំង​នោះ»
បន្ទាប់​ពី​បាន​ចាក់​ខ្សាច់​បំពេញ បឹងកក់ ដែល​មាន​ទំហំ​ប្រមាណ ៩០ ហិកតា និង​បណ្តេញ​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ឲ្យ​ចាក​ចេញ​ពី​តំបន់​នោះ​រួច​មក ក្រុមហ៊ុន​បាន​ហ៊ុមព័ទ្ធ​ដី​នៅ​តំបន់​នោះ​ជា​កម្មសិទិ្ធ បើ​ទោះ​បី​ជា​មាន​ការ​តវ៉ា​ពី​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ក្នុង​ដី​ជម្លោះ​ជាច្រើន​ឆ្នាំ​ ក៏​ដោយ។
កាល​ពី ឆ្នាំ​២០០៧ សាលា​រាជធានី​ភ្នំពេញ​បាន​យល់​ព្រម​ជួល​ដី បឹងកក់ រយៈ​ពេល ៩៩ ឆ្នាំ​ជាមួយ​លោក ឡាវ ម៉េងឃីន ព្រឹទ្ធសភា​គណបក្ស​ប្រជាជន​កម្ពុជា និង​ជា​ម្ចាស់​ក្រុមហ៊ុន ស៊ូកាគូ ដើម្បី​អភិវឌ្ឍ​លើ​ដី បឹងកក់ ១៣៣ ហិកតា​ក្នុង​តម្លៃ ៧៩ លាន​ដុល្លារ។ ភ្លាមៗ​បន្ទាប់​ពី​ក្រុមហ៊ុន​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ចាក់​ដី​បំពេញ​បឹង​នេះ ហើយ​អ្នក​រស់​នៅ​ទី​នោះ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ចាក​ចេញ។ ក្រុម​សិទ្ធិ​មនុស្ស​និយាយ​ថា ការ​អភិវឌ្ឍ​នេះ​បាន​ប៉ះពាល់​ប្រជាជន​ជាង ៤ ០០០ គ្រួសារ។
បន្ទាប់​ពី​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ដោយ​ធនាគារ​ពិភពលោក​កាល​ពី ឆ្នាំ​២០១១ ដើម្បី​ផ្អាក​ការ​ផ្ដល់​កម្ចី​ដល់ កម្ពុជា រហូត​ដល់​ដី​មាន​ជម្លោះ​ត្រូវ​បាន​ដោះស្រាយ​រួច រដ្ឋាភិបាល​បាន​ចេញ​អនុក្រឹត្យ​ផ្ដល់​ដី ១២,៤៤ ហិកតា​ឲ្យ​ដល់​គ្រួសារ​ដែល​មាន​ការ​កាន់​កាប់​ស្រប​ច្បាប់​នៅ​ក្នុង​ការ​ អភិវឌ្ឍ​នេះ។ ក្រុម​សិទ្ធិ​មនុស្ស​បាន​អះអាង​កាល​ពី​ម្សិលមិញ​ថា នៅ​មាន​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ជាង ៤០ គ្រួសារ​កំពុង​រង់​ចាំ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ស្ដី​ពី​ការ​ផ្តល់​ដី។
ក្នុង​ចំណោម​ដី​ដែល​នៅ​សល់​នៅ​តែ​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​កណ្ដាប់​ដៃ​របស់​ក្រុមហ៊ុន ស៊ូកាគូ ដដែល។
លោក សៀ ភារម្យ ប្រធាន​អង្គការ​ក្រុម​ការងារ​ពិសេស​សិទ្ធិ​លំនៅឋាន​ថ្លែង​កាល​ពី​ម្សិលមិញ​ ថា៖ «ក្រុមហ៊ុន ស៊ូកាគូ ប្រហែល​ជា​អាច​លក់​ដី​ក្នុង​ដី ១២,៤៤ ហិកតា​នោះ ព្រោះ​គាត់​មាន​ប្លង់​កម្មសិទ្ធិ។ ពេល​ដែល​សម្តេច ហ៊ុន សែន ចេញ​អនុក្រឹត្យ​ប្រទាន​ដី​ឲ្យ​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ចំនួន ១២,៤៤ ហិកតា​ឲ្យ​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​នោះ អ្នក​ភូមិ​បាន​ឃើញ​មាន​ឈ្មោះ​លោក ឡាវ ម៉េងឃីន ជា​ម្ចាស់​កម្មសិទ្ធិ​ដី​ចំនួន ២៤ ប្លង់​ដែរ នៅ​ពេល​គេ​បិទ​ប្រកាស​ប្លង់​កម្មសិទិ្ធ​នោះ»
លោក​បន្ត​ថា៖ «បើ​ទោះ​បី​ជា​គាត់​លក់​ដី​ក្នុង​ប្លង់ ១២,៤៤ ហិកតា ឬ ក្នុង ១១៤,៤១ ហិកតា​គឺ​សុទ្ធ​តែ​មិន​ត្រឹម​ត្រូវ​តាម​ច្បាប់​ទាំង​អស់។ គាត់​ចំណេញ​ច្រើន​ណាស់ ខណៈ​ការ​ផ្តល់​សំណង​ទៅ​កាន់​អ្នក​ដែល​រងគ្រោះ​មាន​តម្លៃ​ត្រឹម​តែ ៨៥០០ ដុល្លារ​ហ្នឹង»
លោក ចាន់ សុវេត មន្រ្តី​ជាន់​ខ្ពស់​នៃ​អង្គការ​សិទ្ធ​មនុស្ស អាដហុក ក៏​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ដែរ​ថា៖ «នៅ​ក្នុង​ក្រប​ខ័ណ្ឌ វិនិយោគ ឬ ការ​ខ្ចី ភាគី​ម្ខាង​មិន​អាច​ជួល ឬ លក់​បន្ត​ទៅ​ឲ្យ​ភាគី​ម្ខាង​ផ្សេង​ទៀត​ទេ។ សូម្បី​ក្រុមហ៊ុន​ដែល​ទទួល​បាន​ដី​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​ហើយ​នោះ​ទៅ​ជួល​ ក្រុមហ៊ុន​មួយ​ផ្សេង​ឲ្យ​ធ្វើ​ជំនួស​នោះ​ក៏​មិន​បាន​ដែរ គឺ​មិន​សម​ស្រប​តាម​គោល​ការណ៍​នោះ​ទេ»
លោក​បន្ថែម​ថា៖ «ដី​នេះ​គាត់​ជួល​ពី​រដ្ឋាភិបាល។ គាត់​មិន​មាន​សិទ្ធ​លក់​ទេ ព្រោះ​នេះ​ជា​ដី​កម្មសិទិ្ធ​ឯកជន​របស់​រដ្ឋាភិបាល។ ប្រសិន​បើ​គាត់​ជួល​ពី​រដ្ឋាភិបាល​ហើយ​យក​ទៅ​លក់​បន្ត​ទៀត​នោះ គឺ​ជា​ទម្រង់​ដែល​រំលោភ​លើ​កិច្ចសន្យា​ហើយ»
អ្នក​ស្រី ទេព វន្នី សកម្មជន​តំណាង​សហគមន៍ បឹងកក់ បាន​អះអាង​ថា៖ «លោក ឡាវ ម៉េងឃីន មិន​មែន​ជា​ជន​រងគ្រោះ​ទេ លោក​គ្មាន​សិទ្ធិ​ក្នុង​ការ​គ្រប់​គ្រង​ដី​រាប់រយ​ឡូត៍​ពី​ដី​ទំហំ ១២,៤៤ ហិកតា​នេះ​ទេ ខណៈ​ជាង ៤០ គ្រួសារ​គឺ​នៅ​តែ​មិន​ទាន់​ទទួល​បាន​ប័ណ្ណ​កាន់​កាប់​ដី»
ទាំង​ក្រុមហ៊ុន HLH និង​ក្រុមហ៊ុន ស៊ូកាគូ បដិសេធ​មិន​ធ្វើ​អត្ថាធិប្បាយ​ទេ​កាល​ពី​ម្សិលមិញ៕