គ្រួសារ
មួយកំពុងលីម៉ាស៊ីនអារឈើ
និងស្បៀងឡើងលើភ្នំដងរែកក្នុងខេត្តឧត្តមានជ័យដើម្បីរកឈើ
ប្រណីតកាលពីសប្តាហ៍មុន។ ហេង ជីវ័ន
ក្រអត់អីហូប ធ្វើឲ្យពលរដ្ឋនៅតែយកជីវិតទៅប្តូរឈើគ្រញូង
អ្នកស្រី សួន សុគន្ធ (ជា ឈ្មោះដែលដាក់ឲ្យ)
បានចាប់ផ្តើមវេចបង្វេចបាយនិងឧបករណ៍របស់ខ្លួន
ចេញពីផ្ទះតាំងពីព្រឹកព្រលឹម ដើម្បីទៅកាប់ឈើឬក៏ជីកគាស់គល់ឈើ
ដោយពុំបានកំណត់គោលដៅច្បាស់លាស់ ឬថាតើអ្នកស្រី
និងក្រុមគ្រួសារនឹងត្រូវដើររកឈើនៅលើទឹកដីខ្មែរ
ឬក៏ត្រូវឆ្លងដែនទៅថៃ និងពុំបានកំណត់ថ្ងៃវិលត្រឡប់មកវិញឡើយ
ដោយអាស្រ័យទៅលើកាលៈទេសៈអំណោយផល។
គ្រួសារអ្នកស្រីសុគន្ធ ដែលមានដើមកំណើតនៅខេត្ត ព្រៃវែង ហើយសព្វថ្ងៃរស់នៅក្នុងឃុំមួយនៃស្រុកអន្លង់វែងខេត្ត ឧត្តរមានជ័យ បានចាប់យកមុខរបរគាស់គល់ឈើ ឬក៏កាប់ឈើគ្រញូងតាំងពីឆ្នាំ ២០០១ មកហើយក៏បានជួបប្រទះនូវការគំរាមកំហែង និងការបាញ់ប្រហារស្ទើរតែរាប់មិនអស់ ពីសំណាក់អាជ្ញាធរកម្ពុជា និងទាហានឈុតខ្មៅថៃនៅពេលដែលគ្រួសារអ្នកស្រី ចូលទៅក្នុងព្រៃ ដើម្បីរកគល់ឈើប្រណីតឬក៏ឈើគ្រញូងនៅប្រទេសថៃ។
អ្នកស្រី សុគន្ធ បាននិយាយរៀបរាប់ ខណៈកំពុងវេចសម្ពាយដែលមានបាយ អង្ករឆ្នាំងត្រីងៀតនិងសម្ភារផ្សេងៗ ដើម្បីឡើងទៅលើភ្នំ ដងរែក ថា៖ «ប្រសិនបើយើងប្រទះឃើញគល់ឈើ នៅលើទឹកដីយើង គឺយើងនឹងមិនប្រថុយគ្រោះថ្នាក់ទៅរកគ្រញូងនៅទឹកដីថៃទេ។ ប៉ុន្តែយើងបន់ឲ្យរកឃើញគល់ឈើប្រណីតនៅក្នុងទឹកដីយើងច្រើនជាង ពីព្រោះ យើងមិនចង់ប្រថុយគ្រោះថ្នាក់ចូលទៅទឹកដីថៃទេ»។
អ្នកស្រី សុគន្ធ បានប្រកបរបរនេះ ដោយពឹងលើសំណាង ដោយពុំមានការសហការ ជាមួយមន្ត្រីនៅតាមព្រំដែន ដូចក្រុមដែលស្វែងរកឈើប្រណីតផ្សេងទៀតនោះឡើយ។
«ក្រុមរបស់យើង ដែលមានគ្នាបីនាក់ គឺមិនចង់ឆ្លងដែនទៅថៃទេ ពីព្រោះវាជាការយកជីវិតទៅប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់។ ប៉ុន្តែយើងមិនចង់វិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ដោយដៃទទេនោះទេ ពីព្រោះកូនៗរបស់យើង ដែលរង់ចាំនៅផ្ទះត្រូវការអាហារ»។
កម្ពុជាចុងសប្តាហ៍បានរួមដំណើរជាមួយក្រុមរបស់អ្នកស្រីសុគន្ធ ឡើងទៅលើភ្នំដងរែកកាលពីសប្តាហ៍មុន។
នៅខណៈដែលឡើងដល់កំពូលភ្នំដងរែក ពេលខ្លះ ក្រុមអ្នកស្រីសុគន្ធ
មិនអាចកំណត់បានថា តើកន្លែងណាជាទឹកដីខ្មែរ
ឬក៏ជាទឹកដីថៃនោះទេ ដោយសារតែពុំមានអ្វីសម្គាល់។ ទោះយ៉ាងណា
ពួកគាត់បានត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេចក្នុងការត់គេចខ្លួន
បើទោះបីជាត្រូវគ្រវាត់ចោលអ្វីគ្រប់យ៉ាងក៏ដោយ
គឺធ្វើយ៉ាងណារត់ឲ្យរួចមកដល់ទឹកដីខ្មែរវិញនៅពេលជួបទាហានថៃ។
អ្នកស្រីសុគន្ធ ធ្លាប់បានប្រទះឃើញសាកសពពលរដ្ឋខ្មែរ ត្រូវទាហានថៃបាញ់ស្លាប់ នៅរាយប៉ាយក្នុងព្រៃ។ អ្នកដែលស្លាប់នោះភាគច្រើន គឺជាអ្នកដែលទើបតែមកប្រកបរបរនេះដោយពុំទាន់ដឹងពីភូមិសាស្ត្រ ច្បាស់លាស់ឬក៏វិធីសា្រស្តក្នុងការរត់គេច។
នៅខណៈកំពុងដើររុករកឈើក្រុមអ្នកស្រីសុគន្ធ បានប្រទះឃើញគល់ឈើបេងនិងធ្នង់ពីរដើម។ «យើងត្រូវចំណាយពេល ២ ថ្ងៃជីកដីក្រឡឹងគល់ឈើនេះដើម្បីអាចអារវាបាន ហើយនៅពេលដែលយើងស្ពាយឈើនេះចុះពីលើភ្នំ ទៅដល់ចង្កេះភ្នំ ដើម្បីយកទៅលក់ឲ្យឈ្មួញនោះ យើងត្រូវចំណាយលុយស្ទើរ ៧០ ភាគរយទៅឲ្យទាហាន ដែលរង់ចាំនៅខាងក្រោម ចំនួន ៦ កន្លែង ក្នុងមួយកន្លែងគេយក១ ម៉ឺនរៀល។ ដូច្នេះ យើងសល់លុយតិចតួច។ ពេលខ្លះយើងលក់ឲ្យពួកគេ ដើម្បីគេចពីការរឹបអូសយករបស់យើង»។
ក្រោយពីយកម៉ូតូ ទៅលាក់ទុកនៅកណ្តាលព្រៃតាមចង្កេះភ្នំ ដើម្បីបន្តដំណើរឡើងទៅលើកំពូលភ្នំដងរែក ដើររកគល់ឈើឬក៏ឈើដែលត្រូវកាប់នោះ លោក សួន សុង(ឈ្មោះដាក់ឲ្យ) រស់នៅក្នុងសង្កាត់មួយ នៃក្រុងសំរោង ខេត្តឧត្តរមានជ័យ ថ្លែងថា ជីវិតអ្នករកស៊ីឈើ គឺប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់ ដោយសារតែរបរនេះ គឺជារបរខុសច្បាប់។ ពួកលោកត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នគ្រប់ពេល ជាពិសេសនៅពេលដឹងថា បានឆ្លងដែនចូលទឹកដីថៃ។
«នៅពេលថ្ងៃ យើងដើរគន់គូររកឈើ ហើយនៅពេលយប់ យើងចាប់ផ្តើមរំលំឈើ ដែលយើងរកឃើញពីថ្ងៃ។ គ្នាយើងបីនាក់ គឺចែកគ្នារំពៃមើលគ្រប់ច្រក នៅពេលកំពុងសម្រុកអារឈើ។ ឲ្យតែឃើញអ្វីប្លែកគឺយើងទម្លាក់អ្វីៗ ចោលទាំងអស់គឺនាំគ្នារត់រកតែព្រះអាយុប៉ុណ្ណោះ ហើយជួនកាល យើងរត់ត្របាញ់ជើងគ្នាដោយសារតែស្រមោលគ្នាឯងក៏មាន»។
បុរសមានបទពិសោធ រុករកឈើប្រណីតជាង ១០ ឆ្នាំរូបនេះ បានថ្លែងខណៈកំពុងស្ថិតនៅកណ្តាលព្រៃក្នុងទឹកដីថៃថា អ្នករកស៊ីឈើ គឺបន់ឲ្យតែមានភ្លៀងខ្លាំង ពីព្រោះពេលណាមានភ្លៀងគឺមានសុវត្ថិភាពបំផុត ក្នុងការកាប់ឈើ។
«ពេលមានភ្លៀង ទាហានថៃគេមិនចេញមកល្បាតព្រៃទេ។ សម្រាប់យើង យើងមិនគិតភ្លៀងរងាអីទេ គឺយើងគិតតែម្យ៉ាង ធ្វើយ៉ាងណាកាប់ឈើឲ្យលឿនបំផុតដើម្បីជញ្ជូនឈើចេញដល់ទឹកដីយើង នោះគឺយើងមានជីវិតរស់មួយថ្ងៃទៀតហើយ»។
ការយកជីវិតទៅប្តូរជាមួយនឹងឈើប្រណិត ដែលអាចស្ពាយតាមខ្លួនបាន យ៉ាងច្រើនបំផុតពី ៦០ ទៅ ៧០ គីឡូក្រាមនោះ គឺពួកគេអាចរកប្រាក់បានក្នុងមួយជើង មិនលើសពី ៧០ ទៅ ៨០ ដុល្លារនោះទេ ដោយសារតែទាហានខ្មែរ គេចាំទិញឈើនៅចង្កេះភ្នំ ក្នុងតម្លៃថោកហើយជួនកាល ទាហានទាំងនោះ រឹបអូសយកឈើទាំងអស់ក៏មាន បើអ្នកកាប់ឈើចង់ស្ពាយឈើទៅផ្លូវផ្សេង។
លោក សុង ត្អូញត្អែរថា៖«យើងលំបាកគ្រប់សព្វបែបយ៉ាងរហូតមានពេលខ្លះ អត់បាយ ២ ថ្ងៃក៏មាន តែអ្នកដែលចំណេញច្រើនគឺជាឈ្មួញឬក៏ម្ចាស់សិប្បកម្ម»។
អ្នកកាប់ឈើ ភាគច្រើនមិនមានឱកាសបានដេកទេ ប៉ុន្តែបើមានឱកាសបានដេក គឺត្រូវដេកឆ្លាស់វេនគ្នា ដោយមានអ្នកនៅចាំយាមព្រោះខ្លាចទាហានថៃមកបាញ់សម្លាប់។ បើទោះបីជាពេលខ្លះ ពួកគេ ត្រូវទាហានថៃដេញបាញ់ ឬឃើញទាហានថៃបាញ់អ្នកផ្សេង នៅនឹងភ្នែកក៏ដោយ ក៏ពួកគេនៅតែប្រកបរបរដែលមានគ្រោះថ្នាក់នេះដដែល ដោយពួកគេនិយាយថា គ្មានជម្រើស។
លោកសុង បញ្ជាក់ថា៖«បើយើងមិនរកបានអីហូប។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ចង់យកជីវិតទៅប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់បែបនេះទេ យើងវេទនា ប៉ុណ្ណឹងហើយ នៅតែគ្មានអ្នកណាគេយល់យោគយើងទៀត»។
ក្រៅពីប្រឈមនឹងការបាញ់សម្លាប់ពីសំណាក់ទាហានថៃ អ្នកផ្សងព្រេងកាប់ឈើ ក៏ប្រឈមយ៉ាងខ្លាំង ទៅនឹងជំងឺគ្រុនចាញ់ផងដែរ ដោយសារមូសខាំ នៅកណ្តាលព្រៃនិងការផឹកទឹកដែលដងចេញពីកូនថ្លុកតូចៗក្នុងព្រៃ ដោយពុំបានចម្អិន។
លោក សុង បន្តថា៖«បើគេមិនមកមើលឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែក គេនឹងមិនជឿទេ ថាយើងធ្វើបានជាមួយនឹងការស្ពាយឈើធ្ងន់ឡើងចុះកាត់ភ្នំបានយ៉ាង ដូចម្តេច»។
កំពុងតែជីកកកាយដី ដើម្បីអាចកាត់យកគល់ឈើឲ្យបានវែង ហើយត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីជីកគល់ឈើនេះឲ្យបាន ក្នុងរយៈពេល១ ថ្ងៃ អ្នកស្រី សួង សុធា (ឈ្មោះដាក់ឲ្យ) ថ្លែងថា ក្រៅពីខ្លាចទាហានថៃបាញ់ នៅពេលជីកគល់ឈើបាន ស្ពាយចុះពីភ្នំក៏ត្រូវជួបការលំបាកថែមទៀត ណាមួយត្រូវទាហាន ប៉ូលិសខ្មែរ យាមបណ្តាក់គ្នា ចាំគំរាមទារប្រាក់ បើគេសប្បាយចិត្ត គេឲ្យយើងទៅស្រួលទៅពេលខ្លះគេរករឿងចាប់យកឈើទាំងអស់ក៏មាន។
«ខ្ញុំរកស៊ីច្រើនឆ្នាំហើយ គ្មានសល់អីទេក្រៅពីស្នាមរបួសដែលថៃបាញ់ត្រូវម្តង ប៉ុន្តែសំណាងមិនស្លាប់»។
អ្នកស្រីថ្លែងថា ៖«នៅទឹកដីថៃ យើងមិនអាចអារដោយម៉ាស៊ីនបានទេ ដូច្នេះយើងត្រូវអារដោយដៃ បើយើងប្រើម៉ាស៊ីនខ្លាចគេឮពីព្រោះអីបើគេឃើញគឺគេដឹងតែពីបាញ់ រត់រួចរស់រត់មិនរួចងាប់។ ពលរដ្ឋនៅស្រុកនេះបើមិនរកឈើមិនមានមុខរបរអីធ្វើទេ ដូច្នេះទោះបីជាត្រូវប្រថុយជីវិតនិងបានប្រាក់តិចគឺត្រូវតែ ធ្វើ»។
ស្ត្រីរូបនេះឲ្យដឹងថា មានច្រកជាច្រើន សម្រាប់ឆ្លងដែនទៅរកគ្រញូងនៅថៃ ដូចជាច្រកបន្ទាយព្រៃកុយ វាលខ្សាច់ អូរស្វាយ គាមរមាសប្រាសាទតាក្របី និងថ្មបីដុំ ហើយច្រកទាំងនោះគឺទាហាន សហការជាមួយឈ្មួញ ចាំទិញឈើ។
អ្នកស្រីឲ្យដឹងថា ៖ «មានពលរដ្ឋខ្មែរប្រមាណ ១០០០ នាក់ បានឆ្លងដែនទៅកាប់គ្រញូងនៅថៃ»។
យោងតាមរបាយការណ៍ប្រចាំឆ្នាំ របស់ក្រសួងមហាផ្ទៃ មានពលរដ្ឋកម្ពុជា ៦៩ នាក់ ត្រូវថៃបាញ់សម្លាប់នៅពេលឆ្លងដែនខុសច្បាប់ ចូលទៅកាប់ឈើគ្រញូង ក្នុងទឹកដីថៃ កាលពីឆ្នាំមុន និងថា កងកម្លាំងសមត្ថកិច្ច ដែលឈរជើងនៅក្នុងតំបន់តាមព្រំដែនមួយចំនួនអាចជាប់ពាក់ព័ន្ធ នឹងបទល្មើសកាប់ឈើឆ្លងដែននេះ។
លោក ទូច រ៉ា អនុប្រធានច្រកត្រួតពិនិត្យព្រំដែនអន្តរជាតិជាំ សាងាំ ក្នុងខេត្តឧត្តរមានជ័យ ថ្លែងថា លោកតែងតែហាមមិនឲ្យពលរដ្ឋឆ្លងដែនចូលប្រទេសថៃដោយខុសច្បាប់នោះ ទេ តែនៅតែទប់មិនឈ្នះ ដោយសារតែទាហានកម្ពុជាខ្លះ ជំរុញឲ្យឈ្មួញខុសច្បាប់ ចូលទៅកាប់ឈើ។
លោកថ្លែងថា៖«វាពិតជាមានខ្លះ ពាក់ព័ន្ធនឹងបទលើ្មសនោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានដឹងច្បាស់ថា ជាអ្នកណានោះទេ»។
លោក អ៊ូច ឡេង នាយកអង្គការក្រុមកិច្ចការពិសេសសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា បានថ្លែងថា មូលហេតុដែលប្រជាពលរដ្ឋ ប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ចូលកាប់ឈើ នៅក្នុងទឹកដីថៃ គឺដោយសារតែមានការបើកដៃ ពីប៉ូលិស ទាហាន នៅតាមច្រកទាំងនោះ។
លោកថ្លែងថា៖«ទាហាននៅតាមព្រំដែននោះគឺជាអ្នកទទួលផល ពីពលរដ្ឋទាំងនោះ។ ពលរដ្ឋបានយកជីវិតទៅប្តូរ ដោយសារតែបញ្ហាជីវភាព»។
លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានចេញបទបញ្ជា ០២.បប ចុះថ្ងៃទី ២២ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០១៣ ស្តីពីវិធានការបង្ការ ទប់ស្កាត់ និងបង្រ្កាបការកាប់ ការដឹកជញ្ជូនការប្រមូល ការស្តុកទុក និងការនាំឈើគ្រញូងចេញ។ ក្នុងនោះក៏បានបញ្ញត្តិថា«ករណីមានការឆ្លងដែនខុសច្បាប់ ក្នុងភូមិសាស្ត្រឈរជើងរបស់អង្គភាពណា មេបញ្ជាការអង្គភាពនោះ ត្រូវទទួលខុសត្រូវ ចំពោះមុខរាជរដ្ឋាភិបាល»។ ក៏ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយបទល្មើសលួចឆ្លងដែនចូលទៅកាប់ឈើនៅ ទឹកដីថៃនៅតែបន្តកើតឡើង៕ (ឈ្មោះអ្នកកាប់ឈើត្រូវបានដូរដើម្បីសុវត្ថិភាពពួកគេ)
គ្រួសារអ្នកស្រីសុគន្ធ ដែលមានដើមកំណើតនៅខេត្ត ព្រៃវែង ហើយសព្វថ្ងៃរស់នៅក្នុងឃុំមួយនៃស្រុកអន្លង់វែងខេត្ត ឧត្តរមានជ័យ បានចាប់យកមុខរបរគាស់គល់ឈើ ឬក៏កាប់ឈើគ្រញូងតាំងពីឆ្នាំ ២០០១ មកហើយក៏បានជួបប្រទះនូវការគំរាមកំហែង និងការបាញ់ប្រហារស្ទើរតែរាប់មិនអស់ ពីសំណាក់អាជ្ញាធរកម្ពុជា និងទាហានឈុតខ្មៅថៃនៅពេលដែលគ្រួសារអ្នកស្រី ចូលទៅក្នុងព្រៃ ដើម្បីរកគល់ឈើប្រណីតឬក៏ឈើគ្រញូងនៅប្រទេសថៃ។
អ្នកស្រី សុគន្ធ បាននិយាយរៀបរាប់ ខណៈកំពុងវេចសម្ពាយដែលមានបាយ អង្ករឆ្នាំងត្រីងៀតនិងសម្ភារផ្សេងៗ ដើម្បីឡើងទៅលើភ្នំ ដងរែក ថា៖ «ប្រសិនបើយើងប្រទះឃើញគល់ឈើ នៅលើទឹកដីយើង គឺយើងនឹងមិនប្រថុយគ្រោះថ្នាក់ទៅរកគ្រញូងនៅទឹកដីថៃទេ។ ប៉ុន្តែយើងបន់ឲ្យរកឃើញគល់ឈើប្រណីតនៅក្នុងទឹកដីយើងច្រើនជាង ពីព្រោះ យើងមិនចង់ប្រថុយគ្រោះថ្នាក់ចូលទៅទឹកដីថៃទេ»។
អ្នកស្រី សុគន្ធ បានប្រកបរបរនេះ ដោយពឹងលើសំណាង ដោយពុំមានការសហការ ជាមួយមន្ត្រីនៅតាមព្រំដែន ដូចក្រុមដែលស្វែងរកឈើប្រណីតផ្សេងទៀតនោះឡើយ។
«ក្រុមរបស់យើង ដែលមានគ្នាបីនាក់ គឺមិនចង់ឆ្លងដែនទៅថៃទេ ពីព្រោះវាជាការយកជីវិតទៅប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់។ ប៉ុន្តែយើងមិនចង់វិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ដោយដៃទទេនោះទេ ពីព្រោះកូនៗរបស់យើង ដែលរង់ចាំនៅផ្ទះត្រូវការអាហារ»។
កម្ពុជាចុងសប្តាហ៍បានរួមដំណើរជាមួយក្រុមរបស់អ្នកស្រីសុគន្ធ ឡើងទៅលើភ្នំដងរែកកាលពីសប្តាហ៍មុន។
ពួកគេកំពុងលើកតម្រៀបបន្ទះឈើប្រណីតដែលទើបអារច្រៀករួច។ ហេង ជីវ័ន
អ្នកស្រីសុគន្ធ ធ្លាប់បានប្រទះឃើញសាកសពពលរដ្ឋខ្មែរ ត្រូវទាហានថៃបាញ់ស្លាប់ នៅរាយប៉ាយក្នុងព្រៃ។ អ្នកដែលស្លាប់នោះភាគច្រើន គឺជាអ្នកដែលទើបតែមកប្រកបរបរនេះដោយពុំទាន់ដឹងពីភូមិសាស្ត្រ ច្បាស់លាស់ឬក៏វិធីសា្រស្តក្នុងការរត់គេច។
នៅខណៈកំពុងដើររុករកឈើក្រុមអ្នកស្រីសុគន្ធ បានប្រទះឃើញគល់ឈើបេងនិងធ្នង់ពីរដើម។ «យើងត្រូវចំណាយពេល ២ ថ្ងៃជីកដីក្រឡឹងគល់ឈើនេះដើម្បីអាចអារវាបាន ហើយនៅពេលដែលយើងស្ពាយឈើនេះចុះពីលើភ្នំ ទៅដល់ចង្កេះភ្នំ ដើម្បីយកទៅលក់ឲ្យឈ្មួញនោះ យើងត្រូវចំណាយលុយស្ទើរ ៧០ ភាគរយទៅឲ្យទាហាន ដែលរង់ចាំនៅខាងក្រោម ចំនួន ៦ កន្លែង ក្នុងមួយកន្លែងគេយក១ ម៉ឺនរៀល។ ដូច្នេះ យើងសល់លុយតិចតួច។ ពេលខ្លះយើងលក់ឲ្យពួកគេ ដើម្បីគេចពីការរឹបអូសយករបស់យើង»។
ក្រោយពីយកម៉ូតូ ទៅលាក់ទុកនៅកណ្តាលព្រៃតាមចង្កេះភ្នំ ដើម្បីបន្តដំណើរឡើងទៅលើកំពូលភ្នំដងរែក ដើររកគល់ឈើឬក៏ឈើដែលត្រូវកាប់នោះ លោក សួន សុង(ឈ្មោះដាក់ឲ្យ) រស់នៅក្នុងសង្កាត់មួយ នៃក្រុងសំរោង ខេត្តឧត្តរមានជ័យ ថ្លែងថា ជីវិតអ្នករកស៊ីឈើ គឺប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់ ដោយសារតែរបរនេះ គឺជារបរខុសច្បាប់។ ពួកលោកត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នគ្រប់ពេល ជាពិសេសនៅពេលដឹងថា បានឆ្លងដែនចូលទឹកដីថៃ។
«នៅពេលថ្ងៃ យើងដើរគន់គូររកឈើ ហើយនៅពេលយប់ យើងចាប់ផ្តើមរំលំឈើ ដែលយើងរកឃើញពីថ្ងៃ។ គ្នាយើងបីនាក់ គឺចែកគ្នារំពៃមើលគ្រប់ច្រក នៅពេលកំពុងសម្រុកអារឈើ។ ឲ្យតែឃើញអ្វីប្លែកគឺយើងទម្លាក់អ្វីៗ ចោលទាំងអស់គឺនាំគ្នារត់រកតែព្រះអាយុប៉ុណ្ណោះ ហើយជួនកាល យើងរត់ត្របាញ់ជើងគ្នាដោយសារតែស្រមោលគ្នាឯងក៏មាន»។
បុរសមានបទពិសោធ រុករកឈើប្រណីតជាង ១០ ឆ្នាំរូបនេះ បានថ្លែងខណៈកំពុងស្ថិតនៅកណ្តាលព្រៃក្នុងទឹកដីថៃថា អ្នករកស៊ីឈើ គឺបន់ឲ្យតែមានភ្លៀងខ្លាំង ពីព្រោះពេលណាមានភ្លៀងគឺមានសុវត្ថិភាពបំផុត ក្នុងការកាប់ឈើ។
«ពេលមានភ្លៀង ទាហានថៃគេមិនចេញមកល្បាតព្រៃទេ។ សម្រាប់យើង យើងមិនគិតភ្លៀងរងាអីទេ គឺយើងគិតតែម្យ៉ាង ធ្វើយ៉ាងណាកាប់ឈើឲ្យលឿនបំផុតដើម្បីជញ្ជូនឈើចេញដល់ទឹកដីយើង នោះគឺយើងមានជីវិតរស់មួយថ្ងៃទៀតហើយ»។
ការយកជីវិតទៅប្តូរជាមួយនឹងឈើប្រណិត ដែលអាចស្ពាយតាមខ្លួនបាន យ៉ាងច្រើនបំផុតពី ៦០ ទៅ ៧០ គីឡូក្រាមនោះ គឺពួកគេអាចរកប្រាក់បានក្នុងមួយជើង មិនលើសពី ៧០ ទៅ ៨០ ដុល្លារនោះទេ ដោយសារតែទាហានខ្មែរ គេចាំទិញឈើនៅចង្កេះភ្នំ ក្នុងតម្លៃថោកហើយជួនកាល ទាហានទាំងនោះ រឹបអូសយកឈើទាំងអស់ក៏មាន បើអ្នកកាប់ឈើចង់ស្ពាយឈើទៅផ្លូវផ្សេង។
លោក សុង ត្អូញត្អែរថា៖«យើងលំបាកគ្រប់សព្វបែបយ៉ាងរហូតមានពេលខ្លះ អត់បាយ ២ ថ្ងៃក៏មាន តែអ្នកដែលចំណេញច្រើនគឺជាឈ្មួញឬក៏ម្ចាស់សិប្បកម្ម»។
អ្នកកាប់ឈើ ភាគច្រើនមិនមានឱកាសបានដេកទេ ប៉ុន្តែបើមានឱកាសបានដេក គឺត្រូវដេកឆ្លាស់វេនគ្នា ដោយមានអ្នកនៅចាំយាមព្រោះខ្លាចទាហានថៃមកបាញ់សម្លាប់។ បើទោះបីជាពេលខ្លះ ពួកគេ ត្រូវទាហានថៃដេញបាញ់ ឬឃើញទាហានថៃបាញ់អ្នកផ្សេង នៅនឹងភ្នែកក៏ដោយ ក៏ពួកគេនៅតែប្រកបរបរដែលមានគ្រោះថ្នាក់នេះដដែល ដោយពួកគេនិយាយថា គ្មានជម្រើស។
លោកសុង បញ្ជាក់ថា៖«បើយើងមិនរកបានអីហូប។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ចង់យកជីវិតទៅប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់បែបនេះទេ យើងវេទនា ប៉ុណ្ណឹងហើយ នៅតែគ្មានអ្នកណាគេយល់យោគយើងទៀត»។
ក្រៅពីប្រឈមនឹងការបាញ់សម្លាប់ពីសំណាក់ទាហានថៃ អ្នកផ្សងព្រេងកាប់ឈើ ក៏ប្រឈមយ៉ាងខ្លាំង ទៅនឹងជំងឺគ្រុនចាញ់ផងដែរ ដោយសារមូសខាំ នៅកណ្តាលព្រៃនិងការផឹកទឹកដែលដងចេញពីកូនថ្លុកតូចៗក្នុងព្រៃ ដោយពុំបានចម្អិន។
លោក សុង បន្តថា៖«បើគេមិនមកមើលឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែក គេនឹងមិនជឿទេ ថាយើងធ្វើបានជាមួយនឹងការស្ពាយឈើធ្ងន់ឡើងចុះកាត់ភ្នំបានយ៉ាង ដូចម្តេច»។
កំពុងតែជីកកកាយដី ដើម្បីអាចកាត់យកគល់ឈើឲ្យបានវែង ហើយត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីជីកគល់ឈើនេះឲ្យបាន ក្នុងរយៈពេល១ ថ្ងៃ អ្នកស្រី សួង សុធា (ឈ្មោះដាក់ឲ្យ) ថ្លែងថា ក្រៅពីខ្លាចទាហានថៃបាញ់ នៅពេលជីកគល់ឈើបាន ស្ពាយចុះពីភ្នំក៏ត្រូវជួបការលំបាកថែមទៀត ណាមួយត្រូវទាហាន ប៉ូលិសខ្មែរ យាមបណ្តាក់គ្នា ចាំគំរាមទារប្រាក់ បើគេសប្បាយចិត្ត គេឲ្យយើងទៅស្រួលទៅពេលខ្លះគេរករឿងចាប់យកឈើទាំងអស់ក៏មាន។
«ខ្ញុំរកស៊ីច្រើនឆ្នាំហើយ គ្មានសល់អីទេក្រៅពីស្នាមរបួសដែលថៃបាញ់ត្រូវម្តង ប៉ុន្តែសំណាងមិនស្លាប់»។
អ្នកស្រីថ្លែងថា ៖«នៅទឹកដីថៃ យើងមិនអាចអារដោយម៉ាស៊ីនបានទេ ដូច្នេះយើងត្រូវអារដោយដៃ បើយើងប្រើម៉ាស៊ីនខ្លាចគេឮពីព្រោះអីបើគេឃើញគឺគេដឹងតែពីបាញ់ រត់រួចរស់រត់មិនរួចងាប់។ ពលរដ្ឋនៅស្រុកនេះបើមិនរកឈើមិនមានមុខរបរអីធ្វើទេ ដូច្នេះទោះបីជាត្រូវប្រថុយជីវិតនិងបានប្រាក់តិចគឺត្រូវតែ ធ្វើ»។
ស្ត្រីរូបនេះឲ្យដឹងថា មានច្រកជាច្រើន សម្រាប់ឆ្លងដែនទៅរកគ្រញូងនៅថៃ ដូចជាច្រកបន្ទាយព្រៃកុយ វាលខ្សាច់ អូរស្វាយ គាមរមាសប្រាសាទតាក្របី និងថ្មបីដុំ ហើយច្រកទាំងនោះគឺទាហាន សហការជាមួយឈ្មួញ ចាំទិញឈើ។
អ្នកស្រីឲ្យដឹងថា ៖ «មានពលរដ្ឋខ្មែរប្រមាណ ១០០០ នាក់ បានឆ្លងដែនទៅកាប់គ្រញូងនៅថៃ»។
យោងតាមរបាយការណ៍ប្រចាំឆ្នាំ របស់ក្រសួងមហាផ្ទៃ មានពលរដ្ឋកម្ពុជា ៦៩ នាក់ ត្រូវថៃបាញ់សម្លាប់នៅពេលឆ្លងដែនខុសច្បាប់ ចូលទៅកាប់ឈើគ្រញូង ក្នុងទឹកដីថៃ កាលពីឆ្នាំមុន និងថា កងកម្លាំងសមត្ថកិច្ច ដែលឈរជើងនៅក្នុងតំបន់តាមព្រំដែនមួយចំនួនអាចជាប់ពាក់ព័ន្ធ នឹងបទល្មើសកាប់ឈើឆ្លងដែននេះ។
លោក ទូច រ៉ា អនុប្រធានច្រកត្រួតពិនិត្យព្រំដែនអន្តរជាតិជាំ សាងាំ ក្នុងខេត្តឧត្តរមានជ័យ ថ្លែងថា លោកតែងតែហាមមិនឲ្យពលរដ្ឋឆ្លងដែនចូលប្រទេសថៃដោយខុសច្បាប់នោះ ទេ តែនៅតែទប់មិនឈ្នះ ដោយសារតែទាហានកម្ពុជាខ្លះ ជំរុញឲ្យឈ្មួញខុសច្បាប់ ចូលទៅកាប់ឈើ។
លោកថ្លែងថា៖«វាពិតជាមានខ្លះ ពាក់ព័ន្ធនឹងបទលើ្មសនោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានដឹងច្បាស់ថា ជាអ្នកណានោះទេ»។
លោក អ៊ូច ឡេង នាយកអង្គការក្រុមកិច្ចការពិសេសសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា បានថ្លែងថា មូលហេតុដែលប្រជាពលរដ្ឋ ប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ចូលកាប់ឈើ នៅក្នុងទឹកដីថៃ គឺដោយសារតែមានការបើកដៃ ពីប៉ូលិស ទាហាន នៅតាមច្រកទាំងនោះ។
លោកថ្លែងថា៖«ទាហាននៅតាមព្រំដែននោះគឺជាអ្នកទទួលផល ពីពលរដ្ឋទាំងនោះ។ ពលរដ្ឋបានយកជីវិតទៅប្តូរ ដោយសារតែបញ្ហាជីវភាព»។
លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន បានចេញបទបញ្ជា ០២.បប ចុះថ្ងៃទី ២២ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០១៣ ស្តីពីវិធានការបង្ការ ទប់ស្កាត់ និងបង្រ្កាបការកាប់ ការដឹកជញ្ជូនការប្រមូល ការស្តុកទុក និងការនាំឈើគ្រញូងចេញ។ ក្នុងនោះក៏បានបញ្ញត្តិថា«ករណីមានការឆ្លងដែនខុសច្បាប់ ក្នុងភូមិសាស្ត្រឈរជើងរបស់អង្គភាពណា មេបញ្ជាការអង្គភាពនោះ ត្រូវទទួលខុសត្រូវ ចំពោះមុខរាជរដ្ឋាភិបាល»។ ក៏ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយបទល្មើសលួចឆ្លងដែនចូលទៅកាប់ឈើនៅ ទឹកដីថៃនៅតែបន្តកើតឡើង៕ (ឈ្មោះអ្នកកាប់ឈើត្រូវបានដូរដើម្បីសុវត្ថិភាពពួកគេ)
No comments:
Post a Comment
Thank so much for your comments or idea
please contact us for more detail report
ouchleng@gmail.com
855-16705 567